Lecture at the School of Fine Arts, how developed my action at resource of Performance - Δευτέρα 10 / 6 / 2013

Pieces grow from the inside out, in a revelation of acts which stand endless like a political essay, written on a scrap of paper.

Η συζήτηση είναι ανοιχτή στο κοινό.

Ακολουθεί η  πρόσκληση με τα στοιχεία των ομιλητών:

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Στο πλαίσιο του μαθήματος «Κοινωνιολογία της Τέχνης ΙΙ» θα πραγματοποιηθεί συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα :

"Όψεις καλλιτεχνικών δράσεων στη σύγχρονη τέχνη :Ίχνη και άυλα κατάλοιπα"

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013 και ώρα 17:30
στην Αίθουσα Υπόγειο Σινεμά
(Πειραιώς 256, Αγ. Ιωάννης Ρέντη)

Συμμετέχουν:
Κατερίνα Αθανασίου: Μέλος Ε.Ε.ΔΙ.Π. Τμήματος Εικαστικών Τεχνών. Α.Σ.Κ.Τ.
Σύλβια Σολακίδη: Απόφοιτος Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης Α.Σ.Κ.Τ.
Βάνα Βερροιοπούλου: Υποψήφια Διδάκτωρ Τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Α.Σ.Κ.Τ. & Université Paris VIII)  Υπότροφος στο πλαίσιο της Πράξης :
«ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΙΙ - Ενίσχυση του ανθρώπινου ερευνητικού δυναμικού μέσω της υλοποίησης διδακτορικής έρευνας – ΑΣΚΤ» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» 2007-2013, το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από Εθνικούς Πόρους.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Σύντομο βιογραφικό

Αποφοίτησε από το τμήμα Γλυπτικής της Ανώτατης σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας εργαστήριο Γ. Λάππα. Στη συνέχεια από το διατμηματικό Master, Ψηφιακών μορφών Tέχνης, ΑΣΚΤ - ΕΜΠ (2001) επιβλέπουσα καθηγήτρια Ελπίδα Τζαφέστα. Ενδιάμεσα επί 2 χρόνια σπούδασε τρισδιάστατο σχεδιασμό (3D animation, επίπεδο advance) στην σχολή Intergraphics.Παλαιότερα: κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου. 10 χρόνια σεμιναριακά μαθήματα σύγχρονου χορού και παντομίμας.
Διδάσκει στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας από το 1999 στον τομέα Γλυπτικής.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Στην συνεργασία αυτή, που είχα τη χαρά να συμμετέχω και προκλήθηκε με προτροπή της Κας Μόσχου, υπεύθυνης του μαθήματος, (την ευχαριστούμε ιδιαιτέρως γι΄αυτό, ήταν γόνιμη εμπειρία) ο δικός μου ρόλος σαν εικαστικός, είναι να περιγράψω ενώ θα παρουσιάζω κάποια έργα μου, την εικαστική μου διαδικασία, που η εμπειρία της, έδωσε αφορμή να πυροδοτηθούν μια σειρά θέματα στις μεταξύ μας συναντήσεις.

1. 

1991

2η άσκηση ΑΣΚΤ. Το έτος 1991 (22 χρόνια, πλέον) φοιτούσα στο Α΄έτος της σχολής, στη Γλυπτική με καθηγητή τον κο Λάππα. Με αφορμή μια άσκηση της οποίας δεν έχω συγκρατήσει τον τίτλο, έφτιαξα αυτό το αντικείμενο, έναν κάδο, όπως απόμεινε να αναφέρομαι σ΄αυτό. Αυτό που έντονα με είχε απασχολήσει ήταν πως τα περισσότερα έργα τέχνης που γνώριζα τότε ήταν μέσα από τα βιβλία και την εικόνα τους, πράγμα που παρήγαγε μια φαντασίωση του έργου που συχνά αν τύχαινε να το δεις πραγματικό μπροστά σου, ίσως διαπίστωνες πως δεν είχε παρά ίσως, κάποια σχέση. Τα μόνα έργα που γνώριζα ήταν τα έργα των προγόνων μας, που είχα την δυνατότητα να δω στα μουσεία. Επίσης οι άνθρωποι. Με ενδιέφερε να παρατηρώ πολλές λεπτομέρειες του τρόπου, της εμφάνισης, της ζωής τους. Πάντα ήταν εκεί μπροστά μου, ο κάθε ένας ιδιαίτερος και όλοι μαζί ένα πλήθος εξαιρετικό. Κλέε έβλεπα από κάτι αποτυχημένα αντίγραφα, οπότε την ενέργεια που περιέκλειε το αληθινό έργο ήταν ανύπαρκτη, ώστε να την κατανοήσω. Την Τέχνη του 20ου λοιπόν την γνώριζα από περιγραφές και εικόνες βιβλίων

Όλες αυτές οι σκέψεις είχαν παραχθεί προφανώς μετά την απόρριψη της εργασίας που είχε προηγηθεί και απ΄ ότι σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες σαν μια απάντηση στον δάσκαλό μου, μιας και ποτέ δεν είχα την ευχέρεια να πω με λέξεις αυτά που αντιλαμβανόμουν, αντίθετα με πρόχειρη ευκολία έλεγα αυτά που σκεφτόμουν. Η ανοησία της νεότητας το ονόμασα αυτό, αλλά συχνά ισχύει μέχρι σήμερα. Έτσι αναπτύχθηκε ένας μυστικός σιωπηλός διάλογος που εντέλει το ρόλο των ερωτοαπαντήσεων έπαιζαν οι ασκήσεις και ανάλογα κάθε φορά το έργο που παρήγαγα, τουλάχιστον από την δική μου πλευρά.

Έτσι σχεδίασα την παρακάτω ιδέα:

Στο υπόγειο της Σχολής που στεγαζόταν ακόμη στην Πατησίων, και ήταν τα βοηθητικά εργαστήρια, υπάρχει ένας μακρύς διάδρομος με μια σειρά παραθυράκια πάνω πάνω ημικυκλικά. Κατά μήκος δεξιά και αριστερά υπήρχαν διάφορα αγάλματα που μάλλον είχαν παραχθεί στη γυψοτεχνία, αρχαίων γλυπτών ή και ένα που έχει μεταφερθεί εδώ του Μιχαήλ Άγγελο, σε τακτικό στήσιμο. Οι απόσταση που είχαν τα κενά μεταξύ τους ήταν σχεδόν ίση. Εκεί ανάμεσα ζήτησα από τους συμφοιτητές μου να στηθούν ένας παρά έναν ανάμεσα στα γλυπτά. Σε κάθε κενό χώραγε σε σχεδόν ίση απόσταση ένας άνθρωπος. Τα γλυπτά συνήθως ήταν πολύ ψηλότερα. Από τη μια μεριά στο μέσον του διαδρόμου στάθηκα εγώ κι απέναντι η Πολυάνθη με την οποία είχαμε συνεργαστεί γι αυτή τη δράση. Και στέλναμε η μια στην άλλη τον κάδο. Ήταν ένα αντικείμενο που παρήγαγε πολύ φασαρία ώστε οι θεατές που στην ουσία ήταν όσοι συμμετείχαν παρατεταγμένοι και κάποιοι μπρος πίσω, σ΄αυτή τη διαδικασία να παρασέρνονται από την φασαρία και την όψη του εκκωφαντικού αντικειμένου. Ήταν ένα παιχνίδι που απότρεπε την προσοχή.

2.

1994

Στο 4ο έτος το 1994, σε μια άλλη άσκηση με τίτλο ¨ καλυμμένο – ακάλυπτο¨ παρουσίασα στην αίθουσα του β΄ εργαστηρίου γλυπτικής που τελειώσαμε στην Πατησίων, εκεί που τώρα βρίσκεται το γραφείο των προμηθειών και άλλων υπηρεσιών. Αν έχετε μπει σ΄ αυτή την αίθουσα έχει ένα πατάρι, κάτω από το οποίο δημιουργούταν ένας χώρος αρκετά σκοτεινός αν δεν άναβες τα φώτα. Εκεί σε μια καθαρή περιοχή τοποθέτησα την Μαριάννα. Ήταν μια νεαρή γυναίκα καλυμμένη με αλουμινόχαρτα και γυψωμένα τα μέλη της, χέρια, πόδια, πρόσωπο. Πίσω της είχα κρεμάσει την μεγάλη αφίσα με κείμενο του Ασίμωφ γραμμένο σε σπειροειδή μορφή που όλο μαζί έμοιαζε με αυγό. Στα χέρια της κρατούσε ένα ξύλινο αυγό βαμμένο κόκκινο. Δεν είχα επιτρέψει σε κανέναν να βρίσκεται στην αίθουσα όσο το προετοίμαζα. Στο τέλος έγινε η είσοδος των μελών του εργαστηρίου. Όλοι θεωρούσαν πως είναι ένα αψυχο αντικείμενο ώσπου το ασημόχαρτο άρχισε να ηχεί και να τρίζει από την ανάσα της Μαριάννας κι όσο χρόνο χρειάστηκαν οι θεατές για να πιστέψουν ότι κινείται. Ήταν μια ανατριχιαστική έκπληξη για όλους. Μέσα ήταν μια ζωντανή γυναίκα που άντεξε κλεισμένη για κάποια λεπτά και μετά ανήσυχη άρχισε να αναπνέει πιο έντονα εώς ότου άρχισε να καταστρέφει τα ιμάτια της και να αποκαλύπτεται. Οι γύψινες μάσκες των ποδιών της, των χεριών της, του προσώπου της και η σπειροειδής εκτύπωση της επιγραφής του κειμένου από το βιβλίο του Ισαάκ Ασίμωφ: "Εγώ, το Ρομπότ" , που έλεγε:

  


υπάρχουν ακόμα κάπου στο εργαστήριό μου. Καθώς και το κόκκινο αυγό. 

‘Το αυγό του φιδιού’

Ο τίτλος του έργου είναι το ''Αυγό του φιδιού '' για την εργασία ''καλυμμένο - ακάλυπτο''
Παρουσιάστηκε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το 1994 - 95 με την συνεργασία του φωτογράφου Αλέξανδρου Φιλιππίδη και της χορεύτριας Μαριάννας. ... βασισμένη στη σκέψη για το σημαντικό της έννοιας της διαδικασίας στο έργο τέχνης και το αναπόφευκτό της στη διεργασία και τη τελική αποτύπωση. Στηριγμένο σε κείμενο του Ισαάκ Ασίμωφ. Το περιέχων πολιτικό μήνυμα, κάλυπτε τη γνήσια παραπάνω πρόθεση.

3.

1999

 

http://www.youtube.com/watch?v=zvhu-DA3H-E&feature=youtu.be

4.

2007

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μια ομάδα καλλιτεχνών επιχειρεί μια ενεργητική παρέμβαση με τα έργα της στον διατηρητέο πλέον χώρο της δημοτικής αγοράς της Κυψέλης. Εκφράζοντας έτσι την ανάγκη να συμβάλουν στη κοινή προσπάθεια των κατοίκων και άλλων φορέων, προκειμένου να διασωθεί ο χώρος σαν αυτοδιαχειριζόμενος, ώστε να αποτελέσει πολιτιστικό και κοινωνικό κέντρο.
Παρά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων ζητούμενο είναι η δημιουργική συνύπαρξη και επικοινωνία.
Εξάλλου αν αναζητήσουμε την αρχική έννοια της αγοράς εμπεριέχεται σ΄ αυτή η συνάθροιση, η γόνιμη ανταλλαγή ιδεών. Εντέλει το ατομικό μες το συλλογικό.
Αν δεν αναπτύσσεται η ατομικότητα, βαλτώνει η συλλογικότητα.
Επιπλέον η ενέργεια που αντλείται απ τον χώρο και την ατμόσφαιρα της αγοράς, γεμάτη από τις μνήμες και τα υλικά των βιωμάτων που τον φόρτισαν, μπορεί να εκληφθεί ως πλαίσιο, μέσα στο οποίο δεν νοιώθουμε ότι καλούμαστε να υποταχθούμε αλλά να τον οικειοποιηθούμε και να προσθέσουμε την δική μας ενέργεια.

Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στην Δημοτική Αγορά Κυψέλης,

Φωκίωνος Νέγρη 42.

Εγκαίνια: Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2007

Διάρκεια: 23/01/07 – Σάββατο 3/02/07. Ώρες 18:00 – 22:00 καθημερινά.

Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις συναυλίες, παραστάσεις και δρώμενα για τις οποίες μπορείτε να ενημερωθείτε στα τηλέφωνα 6939457717, 6976137827.



they never meet (Ιανουάριος 2007)

Δημοτική αγορά Κυψέλης- Αθήνα

η απόλαυση που προκαλεί η ανάγνωση μηνυμάτων sms και οι τόποι όπου μεταθέτουν τον θεατή, κάθε φορά, γίνονται στοιχεία ρεμβασμού για ένα μοναχικό αναμέτρη.

Παρουσίαση μηνυμάτων που αντάλλασσα επί ένα μήνα με ένα ποιητή, μια ερωτική καθημερινή συνομιλία ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που δεν συναντήθηκαν ποτέ.

5.

2009

Διαδικασία ανάφλεξης (Ιουλ. 2009)

TAF , Μοναστηράκι, Αθήνα

Το έργο που θα παρουσιάσω στην έκθεση θα είναι μία In situ εγκατάσταση. Ένας εκρηκτικός μηχανισμός που απειλεί την επόμενη στιγμή δύο τόπους: μιας μάνας και μιας κόρης που είναι χρωματισμένοι και φωτισμένοι απ΄ τον τρόπο που η κάθε μία επενεργεί και φωτίζει τον οίκο μέσα στον οποίο ζει.

7.7 - 7.9 / 09

turbulent times,

στον επόμενο τόνο

«Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; Όταν κανείς δεν με ρωτάει, γνωρίζω τι είναι. Αν θελήσω να τον εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτάει, δεν γνωρίζω». Η παρατήρηση αυτή του άγιου Αυγουστίνου τον 5ο αιώνα έκανε αντιληπτή την νοητή απόσταση που χωρίζει τη σαφήνεια του χρόνου της οργάνωσης και της σκέψης από την ασάφεια του ορισμού του. Δύσκολοι καιροί, άσχημη στιγμή, όμορφα χρόνια, αύριο, χθες, κάποτε, σε ένα λεπτό, μια στιγμή. Εκφράσεις και λέξεις που ορίζουν τον χρόνο για τον καθένα μας εμπεριέχοντας άπειρες ξεχωριστές ερμηνείες. Η σαφήνεια και η ασάφεια δεν ορίζει πραγματικά κάποιο πλαίσιο αλλά τις συναισθηματικές συντεταγμένες πάνω στις οποίες 26 σύγχρονοι καλλιτέχνες θα ερμηνεύσουν, θα ορίσουν , θα περιγράψουν, θα επινοήσουν και θα παρουσιάσουν τον χρόνο. Οι θεατές από τη μεριά τους θα αφιερώσουν τον δικό τους χρόνο για να κατανοήσουν και να στοχαστούν σε μία έκθεση που ο χρόνος θα αφήσει τα δικά του σημάδια.

Μάνα μου

Δεν είμαι η καλύτερη

Μα είμαι εδώ

κάποιος είπε

πως το ταξίδι είναι

μόνο η προσευχή

καρδιά μου

κράτα με αγκαλιά

είμαι εδώ για σένα

αγάπα με

το ταξίδι είναι πανικός

να μου μιλάς

κι αυτός ο λόγος

ο πιο γλυκός

ας μείνει γλυκός

γιατί συναντηθήκαμε στη

μέση του κενού

να μου μιλάς σιγά στο

αυτί

γιατί μας ακούν

αυτή τη στιγμή

παλιά μου όνειρα

 που ΄χαν κρυφτεί

εμπρός σου

μη κανονίζεις

θα ήθελα να σε δω

γυμνή

να στέκεσαι εκεί απέναντί

μου

και να με βλέπεις να χορεύω

πουλί θα γίνω

για να ανταμώσω

εκείνον που θα μου χαρίσει

το φιλί που περιμένω

πάλι μεγάλα λόγια

λόγια γνωστά και ίδια

στη σκιά σου

Πρέπει

να αλλάξω

Να χορεύω γυμνή

μ’ εκείνον

όλο αυτό που ποτέ

δεν τελειώνει

όλο αυτό που ποτέ

δεν τελειώνει

Επιστρέφω σε λίγο

Αλλά πάω μακριά

Την αλήθεια κρύβω

Θα γίνω χαζούλα

Όπως ήμουν μικρή

 Για λίγο το αίνιγμα

Που δεν θα λύσει κανείς

ΜΗ ΜΟΝΟΛΟΓΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΥΠΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

ΒΑΛΕ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ

ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

 Το σώμα σου

Ο έρωτας που

Δεν θα ζήσει κανείς

Σκαρφαλωμένη

στο ψηλό σου το σκαμνί

Για το χατίρι του

Τα ανεξίτηλα σημάδια σου

ΘΑ ΣΒΗΣΩ

Άλλα είναι εκείνα που αγαπώ

στ’ αληθινά στ’ ψεύτικα

ΔΕ ΘΕΛΩ

Σαν να ΄με άλλος

στη ζωή να πορευτώ

ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ

Αλλά δεύτερη ζωή

ΔΕΝ ΕΧΕΙ     

6.

2009

Performance. Workout for the improvement of the Dypon – Dipon action, incorporating movement, voices and speech.

Ομάδα Dypon - Dipon

Εικαστική Performance

1η Παράσταση: Τετάρτη 20 Μαΐου, BIOS Café, Πειραιώς 84.

2η Παράσταση: Πέμπτη 21 Μάη, Art Athina - Taekwondo (Περιοχή Φαλήρου)

Ώρα έναρξης: 21.00

Διάρκεια: περίπου 1 ώρα

Αναφορά: Αδερφοί Ντυπόν και Ντιπόν,

Τεν Τεν και σία.

Επάγγελμα: Αστυνομικοί, ντέντεκτιβ. Λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ακόμη και οι κινήσεις τους είναι πανομοιότυπες.

Βρίσκονται σε συνεχή διάλογο μεταξύ τους, με διαρκώς λανθασμένα συμπεράσματα και στόχους. Συμφωνούν σε όλα και παθαίνουν ακριβώς τα ίδια ατυχήματα ταυτόχρονα. Τι ακριβώς εκπροσωπούν μέσα στο κόμικς; Μία αποτυχημένη εξουσία και πλήρως ανίκανη να εξαγάγει λογικά συμπεράσματα; Εκ πρώτης όψεως ναι. Θα μπορούσε όμως κανείς να υποθέσει, πως αντικρίζει, ένα πρόσωπο και μόνον ένα, κάποιον εξαιρετικά εγωκεντρικό χαρακτήρα, τόσο που χάνει πλέον το μέτρο της πραγματικότητας. Ένα τελείως κλειστό κύκλωμα, χωρίς απολύτως καμία πιθανότητα παρεμβολής ή διείσδυσης. Μπορεί και να είναι ο πυρήνας του καθενός από εμάς.

Δύο άνθρωποι που λειτουργούν σαν ένας -όχι σωστά-με την ιδιότητα της εξουσίας. Είναι οι παρατηρητές, όπως και το Υπερεγώ, που με τις γκάφες τους, πιθανόν να υποδεικνύεται η ευκολία που ένας ψυχολογικός μηχανισμός ελέγχου μπορεί να βγάλει λάθος συμπεράσματα. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί ο αναλύων να βγάλει κανένα συμπέρασμα για τους αδελφούς, αν δεν μελετήσει ενδελεχώς, τους άλλους ήρωες και το περιβάλλον στο οποίο συχνάζουν.

Η μεταπαραγωγή των χαρακτήρων Dipon&Dypon από το κόμικς Τεν Τεν συμπυκνώνεται σε τρία βασικά στοιχεία:

Οι Dipon&Dypon, λοιπόν, ένα κλειστό σύστημα επικοινωνίας, ένας συνεχής διάλογος μεταξύ τους. Την στιγμή που θα υπάρξει εξωτερικό ερέθισμα στο "ισορροπημένο" δικό τους σύστημα προκαλούνται ανακυκλούμενα στοιχεία που προσδίδουν την γελοιότητα της γκάφας.

1) Κατ' επέκταση με τα προηγούμενα συνδυάσαμε –τους χαρακτήρες- με τα κλειστά ζεύγη στις ανθρώπινες σχέσεις ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικού δεσμού. Για παράδειγμα μπορούμε να παρατηρήσουμε μακροχρόνιες σχέσεις, κυρίως φίλων, όπου πλέον είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν οι δύο ρόλοι, ακόμη και στην διαφωνία του, οι διάλογοι και ο τύπος αυτής παραμένουν σχεδόν απαράλλακτοι.

2) Μια αναφορά στα γεγονότα του Δεκεμβρίου, τα οποία αντανακλούν μία κλειστή εξουσία, χωρίς διάλογο με τον δήμο και τις όποιες συνέπειες, αυτό μπορεί να επιφέρει.

3) Μας ενδιέφερε η σχέση του έργου τέχνης και ειδικότερα, της εικαστικής performance, με το πλαίσιο που την ορίζει ως τέτοιο, από την στιγμή που, καθημερινά άνθρωποι προκαλούν διαδράσεις σε διάφορα σημεία της πόλης, με πραγματικούς όρους που μπορεί να περιλαμβάνει μια πληθώρα καταστάσεων και δραστηριοτήτων ενώ δεν είναι αναγνωρίσιμες σαν έργα.

Κατερίνα Αθανασίου, Ριχάρδος Φώσκολος

Dypon - Dipon (Φεβρ. 2009 – Μαης 2009)

1.Μουσείο Μπενάκη παράλληλα με την έκθεση του Κανιάρη.

2. Bios, Αθήνα

3.Art Athina Taekwondo (Faliro Pavilion)

4. Μουσείο Ηρακλειδών παράλληλα με την έκθεση "Η Πλήρης Συλλογή Γλυπτών του Edgar Degas"

The training took place at the “Heraklidon” Museum. Watching the exhibition "Sculpture by Edgar Degas – the complete collection".

"I have planned nothing and that has kept me very busy."

Thanks, Ruth Zaporah

Οι προπονήσεις αυτοσχεδιασμού της Dypon – Dipon δράσης, ενσωματώνουν τη μετακίνηση, φώνηση και ομιλία στην παρούσα έκφραση.

Action Dupon – Dypon Improvisation trainings integrate movement, vocalization and speech into present expression.

Η φωτογραφία είναι από την προπόνηση στο Μουσείο Μπενάκη κατά τη διάρκεια της έκθεσης του Κανιάρη. Ιαν.09

7. 

2010                           

Απόγονοι_ (2010)   …put them in a chest and set them adrift in the sea…..

  

Η πόλη μια πύλη

Μικρά όμοια άχρωμα δωμάτια
Το φως χρωματισμένο απ΄ τις θρησκείες τους, τη πίστη, την ανάγκη να βρίσκονται έγκλειστοι υπό τον αόρατο μανδύα του Περσέα,

http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/el/Perseus#Descendants_of_Perseus

Η δύναμη Perseus είναι από το αρχαίο ελληνικό ρήμα, perthein, «στα απόβλητα, καταστροφή, σάκος, καταστρέψτε», κάποια μορφή του οποίου εμφανίζεται ομηρικά epithets. Σύμφωνα με Carl Darling Buck (Συγκριτική γραμματική των ελληνικών και των λατινικών), - eus το επίθημα χρησιμοποιείται χαρακτηριστικά για να διαμορφώσει ένα ουσιαστικό πρακτόρων, σε αυτήν την περίπτωση από αόριστος μίσχος, pers-. Pers-pers-eus επομένως είναι ένα sacker των πόλεων δηλαδή ένας στρατιώτης από την κατοχή, ένα όνομα συναρμολογήσεων για τον πρώτο πολεμιστή Mycenaean.

Καλώδια, μαύρα πλαστικά διοχετεύουν παντού της Ανδρομέδας τη αιώνια απειλή,

μπορεί, το χρέος της να γδάρει, να ξεφορτωθεί?

άλλοτε το τρομερό θαλάσσιο τέρας [το έστειλε ο Ποσειδώνας από οργή για την περήφανη βασίλισσα Κασσιόπη, που καυχιόταν πως είναι ομορφότερη από τις θαλάσσιες κόρες του, τις Νηρηίδες.]που είναι έτοιμο να κατασπαράξει την όμορφη Ανδρομέδα. Από μικρή ηλικία, ως βρέφος κι έπειτα ως έφηβος, γεύεται το πικρό μίσος των ανθρώπων, το οποίο προσπαθεί να ξεπεράσει είτε με την καλοσύνη του, είτε με τη δύναμή του.

   

Ποιοι είναι αυτοί δεν τους ξέρω? Έχουν γεμίσει τη πόλη που αγαπώ, τη πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Τη πόλη που στη ποδιά της μου ΄μαθε τα δυτικά βήματα της Ελλάδας, στα μυρωδάτα σοκάκια της άκουσα τη μουσική της δύσης, στα σινεμά της ονειρεύτηκα, στους ήχους του Ταρκόφσκι. Ο Δυτικός κανόνας εγγράφηκε στην ύπαρξή μου, με έθρεψε, μ΄ έκανε το μοντέλο εκείνο που θα οδηγήσει την Ελλάδα, θα συνεχίσει, θα συνεχίσει στη νέα εποχή. Στους ώμους της κάπας φαίνεται ο χαρακτήρας του μοντέλου που επιλέγω να αγαπήσω, να ακολουθήσω. Είναι λεπτοί οι ώμοι του, γρήγοροι αποφασιστικοί ένα μοντέλο που γεννήθηκε από τον λόγιο, τον σκεπτόμενο και τον μαχητή. Πρότυπα που μιμήθηκα για να κατασκευάσω τη φόρμα της κάπας μου. Τη φόρμα, το εσωτερικό σχήμα που τη δομεί και πάνω στη φόρμα αυτή που φουσκώνει σαν τον αέρα την ύπαρξής της, η φορεσιά, το στυλ. Το ρόκ, ο μπατμαν, Τζαζ, Ο σκίνχερ, ο μάγος. Μα η κάπα μου γέμισε εικόνες σαν κάποιοι να προβάλουν να μου ξυπνούν μνήμες πολέμου, φρίκης οδύνης. Εγώ δεν τα έζησα αυτά, τα βλέπω γραμμένα πάνω σ΄ αυτούς με το μαυριδερό δέρμα. Σαν μια μύγα που μ΄ ενοχλεί. Ούτε το μαύρο που χει το χρώμα τους δεν είναι καθαρό. Το μόνο που χω μάθει γι΄ αυτούς τους γιούς και τις κόρες του Περσέα είναι πως τρώνε παράξενες τροφές που κάνει τις ανάσες τους να μυρίζουν βαριά, άσχημα. Είναι λεπτοί και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η θρησκεία τους, τυπολάτρες και πιστοί, ανυπόταχτοι μαχητές? Αν είναι δυνατόν! δέσμιοι της θρησκείας τους, υποτακτικοί. Όλα αυτά για μένα τον δυτικό άνθρωπο σημαίνουν πως δεν έχουν πνεύμα. Και έρχεται η κουμμουνιστική μου ανατροφή να μου υποβάλει τη συνθήκη της ευσπλαχνίας. Κι αναζητώ την πολιτική μου θέση και υπόσταση όπως μου υπαγορεύει ο δυτικός κανόνας….. Κενό, κενό καλωδιομένο στο διαδίκτυο αναζητώ απαντήσεις στα αδιέξοδα, απαντήσεις που μου στέρησε η πολιτεία. Μια πολιτεία που στερείται αυτεξούσια ισχύ. Μια πολιτεία του 45% που νοιάζεται να κυκλοφορεί με φορτηγά τζιπ να ακούει σκυλάδικα αντί για μουσική και να αλλοιώνει να μαστιγώνει την εντιμότητα, την αξιοπρέπειά μου, τη καθαρότητα και την ομορφιά μου. Ευτυχώς κλεισμένοι στα τζιπ τους και στις δουλειές τους, δούλοι υπάκουοι, δεν τους συναντώ. Συνεχίζοντας να κυκλοφορώ στους δρόμους αυτής της πόλης ελεύθερα, χωρίς τους φόβους που προωθούν και επιμένοντας να πεθάνω μέσα σ΄ αυτούς, συναντώ όλες αυτές τις μύγες, τους απόγονους του Περσέα , πολύχρωμους, μικροέμπορους, πεινασμένους, ζωντανούς, να προσπαθούν να επιβιώσουν και σ΄ αυτό τον αγώνα τους, γίνομαι μάρτυρας. Μέρα με την μέρα αγαπώ τη ζωντάνια τους τη καθημερινότητά τους την αλήθεια τους. Αυτοί μου απέμειναν. Στα σοκάκια και τα βρώμικα πολύχρωμα μαγαζιά τους. Οι δικοί μου χάθηκαν ή στη κουλτούρα τους τη νεκρή, σνομπ πιά… ή κλεισμένοι στα τζιπ τους. Αντίο νεκρή φυλή του δυτικού κανόνα. Καλωσορίσατε απόγονοι του Περσέα. Έγκλειστοι ποιοι?

6. 4. 2010

H έννοια του αρχείου

Η απάντηση  μου, το μεταμοντέρνο,

Συλλογή η εμμονή του καλλιτέχνη,

Μυριάδες φωτογραφίες, έγραφα, βιβλία, αντικείμενα, γύρω από τον εαυτό, γύρω από τα όσα επέλεξε, αγάπησε ο εαυτός, το κυρίαρχο ον, η υπογραφή

Αρχίσαμε να πετάμε επιτέλους, κάποιοι. Αυτοί οι νεότεροι που έρχονται, τα πετάνε όλα, τα καίνε δεν θέλουν άλλες μνήμες

Η απάντησή μου, άδεια κουτιά, που δεν περιέχουν,

μόνο φως, ζωή, ζωντάνια, φως, φως, ζωή, τον δρόμο, το ταξίδι που θέλει ελάχιστα για να ’χεις χώρο για τα νέα

Τα παιδιά μας δε θέλουν άλλες μνήμες

Αυτοί που θα προκαλούν πολύχρωμες εμπειρίες σαν τον μάγο,

Θα είναι οι οδηγοί.

8.

2011                                                       "Εγγύτητα"

Το συναίσθημα της εγγύτητας είναι ένα αποτέλεσμα περίπλοκων σχέσεων μεταξύ διαφορετικών παραμέτρων, που αποτελούν μια πραγματικότητα για οποιαδήποτε οντότητα, είτε  πρόκειται για ανθρώπους είτε για Οργανισμούς. Για μερικούς ανθρώπους, το να μοιραστούν μια ισχυρή ιδεολογική εγγύτητα σε μια επιχείρηση, όπως την Pirate Bay, ή το να συμμετάσχουν σε μια ισχυρή γενετική εγγύτητα με την άγρια φύση, που θα είχε ως αποτέλεσμα να υποστηρίξουν τη WWF. Άλλοι άνθρωποι παρακινούνται από το άμεσο αποτέλεσμα, γιατί δεν αισθάνονται εγγύτητα στον ακαδημαϊκό κόσμο, ενώ άλλοι μπορεί να αισθανθούν ιδιαίτερα συνδεμένοι με ένα συγκεκριμένο πολιτισμό -όπως τη δημιουργικότητα- που καθοδηγεί το συναίσθημα της φροντίδας τους, ώστε να μένουν στην ίδια περιοχή της πόλης που μένει η τάξη των δημιουργικών ανθρώπων. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ των συναισθημάτων εγγύτητας, σε όλες αυτές τις διαστάσεις, καθοδηγεί το συναίσθημα της φροντίδας.

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: "Υιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας. Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό.

- Είναι η χαρά, η ειρήνη, η  αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.'
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;»…...
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ...............

"Αυτός που ταΐζεις."

https://plus.google.com/u/0/109199829251869189768/videos

https://www.youtube.com/watch?v=jY2XCn_F4Es

https://www.youtube.com/watch?v=MHiy7-EpjKg

9.  

2010                                                     " I lost my soul " 

!

No! No! No!

No

No No

NO NO NO NO NO NO NO

No No No No No No No No No No No No No No No No No No No No No No No No

..........................

No No No No No No No No No No No No

THE LECTURE IN BERLIN

No! No! No No No! No No No! No! No! No! No!

No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No!

I LOST MY SOUL IN BERLIN

No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No! No!

I FOUND IT again in the next day

in Hamburger TEMPLE OF ART

NO!

IN NAUMAN'S ART WORK

THANK THE ARTISTS WHO ARE THE KEEPERS

OF THE SOUL'S WALKS

AND THE ONES WHO SHOW ALL THIS TO US...

.......

....

thank you!

10. 

                

2012    

                                         Arnold Bőcklin (1827-1901) Φλωρεντία 1880



«Έχει θεωρηθεί [ενν. «Το Νησί των Νεκρών»]
ως το έμβλημα της φανταστικής τέχνης:
κύκνειο άσμα της Ρομαντικής τεχνοτροπίας του 19ου αιώνα,
που την ίδια στιγμή προφητεύει τη τέχνη του Φανταστικού
όπως έμελλε να ανθήσει στον 20ό.»


Ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ λατρέυει την εικόνα: τη τοποθετεί στο φινάλε της «Σονάτας των Φαντασμάτων». Το Νησί πολώνει πλειάδα λογοτεχνικών αναφορών, όπως στη νουβέλα «Μαίρη» του Ναμπόκωφ (1970). Γίνεται θέμα μουσικών συνθέσεων, και του φερώνυμου «Συμφωνικού Ποιήματος» του Ραχμάνινωφ (Op. 29, 1909).
 
        " Η πύλινη βάρκα"