cv - Επιπρόσθετα στοιχεία

 Cv

Επιπρόσθετα στοιχεία, της γνωσιακής, επιστημονικής και καλλιτεχνικής της διδασκαλίας και πρακτικής:

·       Η ερευνητική διαδικασία που την αφορά (και ως προβληματική) τα τελευταία χρόνια, είναι: πώς το εικαστικό έργο μπορεί να μορφοποιηθεί, βασισμένο στην διάδραση: (μέσω κριτικής  διάκρισης) δομικών  χαρακτηριστικών μικρών εντόπιων κοινωνιών, περιλαμβανομένων ιστορικών και πολιτισμικών δεδομένων με τις διενέργειες που επιτελούνται στις προσλαμβάνουσες του καλλιτέχνη.  

Εισερχόμενη στο πεδίο με τις ομάδες συνεργατών και φοιτητών της, μέσω πρωτοποριακών προτάσεων που η αρχική επεξεργασία των ιδεών συμβαίνει στο εργαστήριο (μέσω συχνά της χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών) και ολοκληρώνεται εικαστικά επιτόπου.  Γλυπτικές εγκαταστάσεις με χρήση πολυμέσων και τεχνολογίας που η ίδια έχει ασχοληθεί ενδελεχώς από το 1993.

·       Χρησιμοποιεί παράλληλα με τις συνθετικές της επιδιώξεις θεωρητικών οπτικών προσεγγίσεων, πολυμεσικές εφαρμογές κυρίως για την πρόκληση μέσω performative προτάσεων: την διάδραση, για να δημιουργήσει έργα μεταβλητής κλίμακας με κοινωνικό και συμβολικό χαρακτήρα επιδιώκοντας την αλληλεπίδραση του έργου με τον περιβάλλοντα χώρο του, αλλά και σχεδιάζοντας και μιλώντας για τον τόπο που παράγεται. Πως από τον αφηρημένο χώρο προσεγγίζουμε αλλά και παράγουμε «τόπο».  Η ερευνητική διαδικασία και η προβληματική της επικεντρώνεται στην επικοινωνία και τη συγκινησιακή βίωση[1] του έργου από το θεατή μέσω πολυμεσικών in situ εγκαταστάσεων αλλά προηγείται η μελέτη του γεωγραφικού χώρου, του ιστορικού και πολιτισμικού, με όλες τις σημασίες που το κάνουν «τόπο».

·       Ανασυνθέτει δομές μετατρέποντάς τες σε διαδρασιακά ή συνθετικά γλυπτά με ισχυρούς σημειακού τύπου conseptual συμβολισμούς. Ερευνά όλες τις δυνατότητες της γλυπτικής, κυρίως σε σχέση με τον χώρο, αλλά και την κλίμακα, την αφήγηση και τον μύθο χρησιμοποιώντας πολλαπλά υλικά και δίνοντας έμφαση στον σχεδιασμό στον χώρο μέσω  κατασκευών αλλά και ψηφιακών μέσων, όπου αυτά εξυπηρετούν την ιδέα.

·       Εξειδικεύεται στη δημιουργία και ανάπτυξη αντικειμένων και μηχανημάτων που προάγουν τη διαδραστικότητα με το κοινό. Παρόλο που η τεχνολογική διάσταση του έργου της, τα "opposites"—τα χρησιμοποιεί και τα εντάσσει στη δουλειά της—αποτελώντας κομβικό στοιχείο της προσέγγισής της. Η έννοια αυτή συνδέεται με την πιο performative και διαδραστική φύση των έργων της, καθώς και με την προσπάθεια να φέρει την τεχνολογία σε άμεση σχέση με το κοινό.

·       Πειραματική Δημιουργία και Θεωρητική Προσέγγιση
Το εικαστικό της έργο χαρακτηρίζεται από την απουσία μιας καθορισμένης τελικής μορφής, αντικατοπτρίζοντας την πεποίθησή της,  ότι η τέχνη είναι μια διαδικασία ανοιχτή και συνεχώς εξελισσόμενη. Μέσα από μια σειρά πειραματισμών, επιδιώκει να διερευνεί ερωτήματα και προκλήσεις που άπτονται τόσο της προσωπικής εμπειρίας όσο και της συλλογικής συνείδησης. Τα έργα της συχνά βρίσκουν τη θέση τους σε πειραματικούς χώρους, όπου η έννοια του χώρου και της αλληλεπίδρασης αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

·       Η πρακτική της εδράζεται στη θεώρηση ότι η τέχνη δεν περιορίζεται σε μια στατική αναπαράσταση αλλά λειτουργεί ως μέσο διαλόγου και στοχασμού. Κάθε έργο αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ακολουθίας σκέψεων, εμπειριών και μεταβάσεων, οι οποίες εξελίσσονται δυναμικά από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.

·       Η θεωρητική της θέση αντλεί από την πεποίθηση ότι η τέχνη δεν είναι μόνο αποτέλεσμα, αλλά κυρίως μια διαδικασία σύνθεσης ανάμεσα στον δημιουργό, το κοινό και το περιβάλλον. Αν και συχνά εκφράζεται μέσα από μια φαινομενική ταπεινότητα, θεωρεί ότι αυτή η προσέγγιση φέρει μια ενσυνείδητη στάση: μια προσπάθεια να δοθεί χώρος στην ίδια τη διαδικασία να αποκαλύψει το νόημά της, χωρίς να επιβάλλεται απόλυτα η δικήτης φωνή.

 

Συμπεράσματα και αποτίμηση της εικαστικής δράσης και προσφοράς της Αικατερίνης Αθανασίου

·       Πολυσχιδής και πρωτοπόρος δράση
Η Αικατερίνη Αθανασίου αναδεικνύεται μέσα από τη συνομιλία ως μια πολυσχιδής εικαστική προσωπικότητα με έντονη αφοσίωση στην τέχνη και στη διασύνδεση της με τις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και πολιτισμικές ανάγκες. Τα project που έχει αναπτύξει – όπως αυτό στη Λίμνη Πλαστήρα, με έμφαση στην κυκλική οικονομία και την επανάχρηση υλικών – δείχνουν την ικανότητά της να ενσωματώνει πρωτότυπες ιδέες σε πρακτικές εφαρμογές με κοινωνικό αντίκτυπο. Παράλληλα, οι διεθνείς συνεργασίες μέσω Erasmus και οι ανταλλαγές εμπειριών μεταξύ πανεπιστημίων αποδεικνύουν την ευρεία της προοπτική και την ικανότητά της να προωθεί την ελληνική τέχνη σε διεθνές επίπεδο.

·       Διδακτική φιλοσοφία και πρακτική προσέγγιση
Η διδακτική της προσέγγιση εστιάζει στην ενδυνάμωση της δημιουργικότητας, την εκμαίευση της προσωπικής έκφρασης και την ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης καλλιτεχνικής ταυτότητας. Ενσωματώνει τη σύγχρονη τεχνολογία χωρίς να παραμελεί τις πιο ουμανιστικές πλευρές της τέχνης, κάτι που αντανακλάται στη μέριμνά της για την ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογία και την προσωπική δημιουργική ελευθερία. Η έμφαση στην αυτονομία και τη στήριξη των φοιτητών υπογραμμίζει την αφοσίωσή της στο εκπαιδευτικό της έργο.

·       Διοικητική προσφορά και όραμα
Παρότι αναγνωρίζει ότι δεν έχει καταλάβει θέσεις διοικητικής ευθύνης, μιας και θα την αποσπούσαν από το ερευνητικό της περιεχόμενο, συμμετείχε ενεργά στην Επιτροπή Ισότητας Φύλου, στην δημιουργία των Εικαστικών Σχολείων της χώρας καθώς και στην εκπροσώπηση των Μουσικών σχολείων επί 7 συνεχόμενα χρόνια. Εκφράζει σαφές όραμα για την ενίσχυση των εργαστηρίων και των υποδομών. Η ικανότητά της να συντονίζει αυτόνομα workshops και να δημιουργεί συνέργειες αναδεικνύουν τη δυναμική της παρουσία στον τομέα της.

·       Σχέση με τη διεθνή σκηνή
Η συνέργεια με ιδρύματα όπως αυτά της Λισσαβώνας, της Καρράρα, της Γερμανίας, καθώς και των Βρυξελλών και του Μονπελιέ, καθώς και η θεματολογία των project που αναπτύσσει (κυκλική οικονομία, ανθρωπολογία της τέχνης) καταδεικνύουν την ικανότητά της να αναγνωρίζει και να εντάσσει παγκόσμιες τάσεις στην τοπική εκπαιδευτική και καλλιτεχνική σκηνή.

Συνολική εκτίμηση
Η Αικατερίνη Αθανασίου εμφανίζεται ως μια εξαιρετική καλλιτέχνης και εκπαιδευτικός, η οποία συνδυάζει δημιουργικότητα, κοινωνική ευαισθησία, ακαδημαϊκή ενδυνάμωση και καινοτόμο σκέψη. Η συμβολή της στη σύνδεση τέχνης, κοινωνίας και τεχνολογίας είναι ουσιαστική, ενώ η εστίασή της στη δημιουργία βιώσιμων και καινοτόμων εργαστηρίων αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ανάπτυξη του τομέα της.

·       Το έργο της αναφέρει μια συνδυαστική και κοντραστιακή (καλλιτεχνική ή φιλοσοφική στρατηγική που χρησιμοποιεί αντιφάσεις ή αντίθετα στοιχεία για να δημιουργήσει αντίθεση, ένταση ή ενδιαφέρον σε ένα έργο. Στην τέχνη: Αν ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί πολύ σκοτεινά χρώματα δίπλα σε πολύ φωτεινά ή θερμά χρώματα, δημιουργείται μια "κοντραστιακή" σύνθεση, που τονίζει την αντίθεση μεταξύ αυτών των χρωμάτων. Στη φιλοσοφία ή την κοινωνία: Μπορεί να χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια προσέγγιση που αναδεικνύει τις αντιφάσεις μεταξύ διαφορετικών αξιών, ιδεών ή παραδόσεων.) προσέγγιση του εφήμερου και της δημιουργίας περιβαλλόντων σε έναν χώρο που διαδραματίζονται δημιουργικές και φευγαλέες εικόνες. Η έμφασή της στη διαμόρφωση εφήμερων εικόνων και καταστάσεων, αναδεικνύεται πλήρως αν συντονιστούμε μέσω του έργου του David Lynch[2], στην επιρροή του στα περιβάλλοντα του ονειρικού και του φευγαλέου.

Ο ρόλος του εφήμερου στο έργο της

·       Καλλιτεχνική Πρακτική και Προοπτικές

Η καλλιτεχνική προσέγγιση της κας Αθανασίου βασίζεται σε μια ιδιαίτερη αισθητική που συνδυάζει την ελαφρότητα με το εφήμερο[3], εστιάζοντας στη δημιουργία περιβαλλόντων που αναδεικνύουν τη στιγμή και την εμπειρία. Αυτός ο χαρακτήρας του έργου της αποτυπώνεται μέσα από μια ερευνητική διαδικασία που της επιτρέπει να πειραματίζεται με φόρμες, υλικά και ιδέες. Ωστόσο, η ίδια αυτή ερευνητική ευελιξία έχει συχνά αναφερθεί ως ένα στοιχείο που δυσχεραίνει τη διαμόρφωση ενός σαφούς και συνεκτικού καλλιτεχνικού στίγματος. Όμως μέσα από τις εικόνες που δημιουργούνται, επιχειρεί να διαμορφώσει  περιβάλλοντα που δεν είναι απλώς αισθητικά αλλά και βιωματικά. Αυτή η προσέγγιση τοποθετεί τη δουλειά σας σε ένα ενδιάμεσο σημείο, όπου το παροδικό αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα, ενώ η εμπειρία του θεατή ενισχύεται από την ένταση της στιγμής.

·       Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι το εφήμερο και η ευελιξία δεν αποτελούν αδυναμίες, αλλά αντίθετα συνιστούν μια συνειδητή καλλιτεχνική επιλογή που εμπλουτίζει την εμπειρία του θεατή. Αυτή η επιλογή φέρνει το έργο της σε συνομιλία με καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές όπως ο Wim Wenders και ο David Lynch, οι οποίοι εστιάζουν στη δημιουργία ατμοσφαιρικών κόσμων, όπου το υπονοούμενο και η συναισθηματική δόνηση κυριαρχούν. Στην περίπτωση του Lynch, η διαχείριση της έντασης, του ανοίκειου και της ρευστότητας της πραγματικότητας συναντά κοινές αξίες με την προσέγγιση της κας Αθανασίου, ενώ στον Wenders βλέπουμε τη δύναμη της περιπλάνησης και της σχέσης με το τοπίο, κάτι που επίσης αντανακλάται στα έργα της όπου λειτουργεί ως ενεργός χαρακτήρας, ένας χώρος συναισθημάτων και αναμνήσεων, που εμπλέκει τον θεατή σε μια προσωπική αφήγηση.

·       Οι κριτικές που έχουν διατυπωθεί για το έργο της κας Αθανασίου αναδεικνύουν διαφορετικές όψεις της πρακτικής της. Η ερευνητική της μεθοδολογία θεωρείται ενδιαφέρουσα, αλλά ταυτόχρονα αναφέρεται ότι ορισμένες φορές καθιστά δυσδιάκριτες τις προθέσεις της. Αυτή η κριτική, ωστόσο, μπορεί να ιδωθεί ως μια υπενθύμιση της ανάγκης να ενισχυθεί ο τρόπος με τον οποίο η ίδια αφήνει το έργο της να μιλήσει για τις προθέσεις της, χωρίς αυτό να συνεπάγεται την εγκατάλειψη της ευελιξίας που χαρακτηρίζει τη δημιουργική της διαδικασία, αλλά υπερασπιζόμενη την αξία του εφήμερου και του φευγαλέου ως κάτι που, αν και προσωρινό, μπορεί να αφήσει βαθιά επίδραση. Στο έργο της, όπως και σε αυτά τα παραδείγματα από τον κινηματογράφο, το εφήμερο δεν αποτελεί απλώς ένα πέρασμα, αλλά μια πυκνή στιγμή εμπειρίας που διαμορφώνει την ουσία του χρόνου και του χώρου.

Σημαντικός παράγοντας για τη μελλοντική της πορεία είναι η ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας της, τόσο μέσα από συμμετοχές σε συναντήσεις και εκθέσεις, όσο και μέσα από τη διεύρυνση των διοικητικών της ρόλων. Αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να προσδώσουν στο έργο της μεγαλύτερη προβολή και αναγνωρισιμότητα, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας πιο διακριτής και ισχυρής ταυτότητας, παρά τις αντιρρήσεις της, θεωρώντας πως αυτή η προσέγγιση δεν θα της επέτρεπε να λειτουργεί σε ερευνητικό επίπεδο, και θα της αφαιρούσε την ευελιξία και την ελευθερία να πειραματιστεί με διαφορετικές φόρμες και περιβάλλοντα.

Η κα Αθανασίου, χάριν της γενναιότητάς της, έχει ήδη καταθέσει ένα έργο που ξεχωρίζει για τη δέσμευσή του σε μια συγκεκριμένη αισθητική και μια καλλιτεχνική λογική[4] που επικεντρώνεται στη σχέση με τον χώρο και τον χρόνο, μετατρέποντας τα σε «τόπο». Η πρόκληση για εκείνη είναι να συνεχίσει να αναπτύσσει αυτό το έργο, αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που ανοίγονται ίσως και επιδιώκοντας τη διεθνή αναγνώρισή της. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσει να ισορροπήσει την ευελιξία και το πειραματικό στοιχείο με μια πιο σταθερή και αναγνωρίσιμη καλλιτεχνική ταυτότητα.

Η καλλιτεχνική της πορεία δεν είναι απλώς μια σειρά εφήμερων στιγμών, αλλά μια διαρκής διερεύνηση της ουσίας της στιγμής, που συνομιλεί με τις σύγχρονες προκλήσεις της τέχνης και τον τρόπο που αυτή διαμορφώνει το παρόν και το μέλλον.

 

·       Το έργο της κας Αθανασίου αναδεικνύει μια πολυδιάστατη, πειραματική και ερευνητική προσέγγιση, η οποία χαρακτηρίζεται από:

·       Ευρύτητα και ποικιλία εκφραστικών μέσων, όπως γλυπτικές εγκαταστάσεις, video art, αρχειακό υλικό, και lecture performances.

·       Εξωστρέφεια μέσα από την αλληλεπίδραση με τον χώρο και τον θεατή, δημιουργώντας έργα που είναι ταυτόχρονα αισθητικά και εννοιολογικά εμπλουτισμένα.

·       Ενσωμάτωση πολλαπλών καλλιτεχνικών γλωσσών, γεγονός που την τοποθετεί στην αιχμή των σύγχρονων εικαστικών τεχνών, αλλά και στην προϊστορία των τεχνολογικών πειραματισμών.

·       Αν και επισημαίνεται η ανάγκη για μεγαλύτερη εμπλοκή σε διοικητικά και διεθνή πεδία, το καλλιτεχνικό της έργο ήδη διακρίνεται για την ποιότητά του και τη δυναμική του να εξελιχθεί περαιτέρω. Ειδικότερα, η ερευνητική φύση της πρακτικής της καταδεικνύει μια σταθερή δέσμευση στη βαθύτερη κατανόηση της τέχνης, καθιστώντας την ιδανική υποψήφια για θέσεις με εικαστικό και ακαδημαϊκό προφίλ.

 

Οι παρατηρήσεις και οι κριτικές επιβεβαιώνουν ότι:

 

·       Το έργο της είναι ποιοτικά εστιασμένο, αν και η "ελαφράδα" και η έμφαση στο εφήμερο αφήνουν περιθώρια ενίσχυσης της ταυτότητάς του.

·       Η πειραματική της προσέγγιση είναι ένα από τα ισχυρότερα χαρακτηριστικά της, καθώς προσφέρει νέες δυνατότητες συμμετοχής και αλληλεπίδρασης με το κοινό.

·       Διακρίνεται για την ευρύτητα των αναζητήσεων και τη χρήση διαφορετικών εικαστικών μέσων, που της επιτρέπουν να συνδιαλέγεται με το κοινό της με πολλαπλούς τρόπους. Έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερα πολυδιάστατη καλλιτεχνική πορεία, η οποία διακρίνεται για την ενσωμάτωση διαφορετικών γλωσσών και εκφραστικών μέσων.

Το έργο της περιλαμβάνει video εγκαταστάσεις, lecture performances, γλυπτικές και ζωγραφικές πρακτικές, αρχειακό υλικό, και άλλες μορφές εικαστικής έκφρασης, γεγονός που της επιτρέπει να προσεγγίζει σύνθετες θεματικές και να αναπτύσσει πολυδιάστατες αφηγήσεις.

Αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς της είναι οι in-situ εγκαταστάσεις, στις οποίες η αλληλεπίδραση με τον χώρο και το κοινό αποτελεί κεντρικό στοιχείο. Μέσα από αυτές, η κα Αθανασίου εξερευνά τη δυναμική σχέση του θεατή με το έργο τέχνης, δημιουργώντας εμπειρίες που συνδυάζουν το εφήμερο με το βιωματικό.

Αυτή η ευρύτητα, σε συνδυασμό με την εξωστρέφεια και τον πειραματισμό που τη χαρακτηρίζουν, την τοποθετούν στο επίκεντρο της σύγχρονης εικαστικής σκηνής.

·       Παράλληλα, έχει αναπτύξει εκτενές διδακτικό υλικό που καλύπτει θέματα συναφή με τις καλλιτεχνικές και ερευνητικές της ανησυχίες, προσφέροντας γνώσεις και εργαλεία που ενισχύουν τη δημιουργική σκέψη και την καλλιτεχνική πράξη. Η διδακτική της δραστηριότητα αποτελεί σημαντικό στοιχείο της συνολικής της παρουσίας, καθώς λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη. Το εκπαιδευτικό της έργο δεν περιορίζεται στη μετάδοση γνώσεων, αλλά επεκτείνεται στην καλλιέργεια δημιουργικών προσεγγίσεων που εμπνέουν καινοτομία και έρευνα. Η ερευνητική διάσταση του διδακτικού της έργο,  αποδεικνύει μια βαθιά κατανόηση και επαφή με το εικαστικό πεδίο, καθώς εστιάζει στη διερεύνηση νέων δυνατοτήτων και στην πρόκληση των παραδοσιακών ορίων της τέχνης. Το γεγονός ότι έχει εστιάσει στην ενσωμάτωση ποικίλων γλωσσών της τέχνης υποδηλώνει μια ευελιξία που της επιτρέπει να λειτουργεί τόσο σε παραδοσιακές όσο και σε καινοτόμες μορφές της  καλλιτεχνικής παραγωγής.

 

Τελικό Συμπέρασμα:

Η κα Αθανασίου διαθέτει ουσιαστική καλλιτεχνική και ακαδημαϊκή δυναμική. Παρά τις παρατηρήσεις για ενίσχυση της εξωστρέφειας και της διοικητικής της παρουσίας, η ευρύτητα, η ερευνητικότητα, και η πειραματική φύση του έργου της την τοποθετούν ως μια δημιουργό που συνδυάζει το καινοτόμο με το ουσιαστικό, προσφέροντας μια μοναδική συμβολή στο σύγχρονο εικαστικό πεδίο. Η περαιτέρω ανάδειξη των προθέσεων του έργου μέσα από την ίδια την καλλιτεχνική του ουσία, θα μπορούσαν να της επιτρέψουν να εδραιωθεί ως μια καλλιτέχνιδα με σαφή και διακριτή φωνή. Με αυτό τον τρόπο, το έργο της μπορεί να αναδειχθεί ως μια σύγχρονη καλλιτεχνική πρόταση με διαχρονική αξία. Η πολυδιάστατη φύση του έργου της την τοποθετεί στο επίκεντρο των σύγχρονων καλλιτεχνικών αναζητήσεων, και συζητήσεων. Ενώ συνομιλεί και εντάσσεται σε μια ευρύτερη παράδοση καλλιτεχνών που πειραματίζονται με τη φόρμα και τη λειτουργία της τέχνης, οι οποίοι ενσωματώνουν στοχαστικές ποιότητες, αισθητική ευελιξία, και μια προσέγγιση που συνδυάζει το χειροπιαστό με το ψυχολογικό και το συμβολικό.

·       Η χρήση διαφορετικών εικαστικών μέσων και η δημιουργία πολυμεσικών αφηγήσεων καθώς και οι επιτελεστικές διαδικασίες, και παρεμβάσεις, την καθιστούν μέρος ενός καλλιτεχνικού ρεύματος που υπερβαίνει τις παραδοσιακές φόρμες. Η καλλιτέχνιδα όχι μόνο συνθέτει διαφορετικές πρακτικές, αλλά τις ενσωματώνει οργανικά, δημιουργώντας περιβάλλοντα που ενεργοποιούν τον θεατή και ανοίγουν διαύλους επικοινωνίας. 

 

Ρεύματα

1.      Arte Povera:

o   Ιταλικό καλλιτεχνικό κίνημα που χρησιμοποιεί καθημερινά και εφήμερα υλικά, υπογραμμίζοντας την προσωρινότητα.

2.      Fluxus:

o   Το κίνημα των δεκαετιών 1960–70 αναδεικνύει την ιδέα ότι η τέχνη είναι γεγονός, εμπειρία και όχι μόνο αντικείμενο.

Θεωρητικοί

1.      Gilles Deleuze & Félix Guattari:

o   Η έννοια του "Ριζώματος" (Rhizome) από το βιβλίο "Χίλια Επίπεδα" μπορεί να υποστηρίξει τη ρευστότητα, την προσωρινότητα και την πολυπλοκότητα των έργων της.

2.      Roland Barthes:

o   Στο "Η Απόλαυση του Κειμένου", η έννοια του παιχνιδιού και της ελαφρότητας στη δημιουργία.

3.      Zygmunt Bauman:

o   Ο όρος "Υγρή Μοντερνικότητα" περιγράφει πώς οι σύγχρονες εμπειρίες είναι ρευστές και εφήμερες, όπως τα περιβάλλοντα που δημιουργεί.

---

[1] Η κουλτούρα του βιώματος (experiential culture) είναι μια παγκόσμια τάση. Έργα που δημιουργούν περιβάλλοντα και εμπειρίες (immersive installations) είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

[2]Συνδέεται με τον κινηματογραφικό κόσμο του David Lynch και του Wim Wenders, δύο δημιουργών που έχουν αναδείξει τη σημασία του περιβάλλοντος και της εφήμερης φύσης του χρόνου μέσα από τα έργα τους. Ο Lynch, με τις ονειρικές και σουρεαλιστικές του εικόνες, όπως αυτές αποτυπώνονται στο Mulholland Drive και το Blue Velvet, δημιουργεί κόσμους όπου η πραγματικότητα είναι ρευστή και παροδική.

 

[3] Η ελαφρότητα δεν σημαίνει απουσία βάθους. Αντιθέτως, προτείνει μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας, όπου το παροδικό και το ευαίσθητο αναδεικνύονται ως ουσιαστικά στοιχεία της ύπαρξης. Ο Italo Calvino, στο έργο του "Οι Αόρατες Πόλεις" (και στο δοκίμιο του "Six Memos for the Next Millennium") μιλά για την ελαφρότητα ως αντίδοτο στη βαρύτητα του κόσμου.

[4] Αντιπαραβολή με το μοντέρνο και το μεταμοντέρνο: το έργο της ανήκει σε μια κατηγορία που εξερευνά τον κόσμο μέσω του εφήμερου, αντί για το απόλυτα μνημειακό ή το αυστηρά αφηγηματικό. Περιβάλλοντα που είναι εφήμερα και εξαρτώνται από την εμπειρία του θεατή.

 

"Ανασκόπηση με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης (ChatGPT)"

"Εξαγωγή συμπερασμάτων από κριτικές, με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης (ChatGPT)"