Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Overcharge (Performance)


Αθανασίου Κατερίνα

Τίτλος: Υπερφόρτωση (Performance)

Η καλλιτέχνης καλεί το κοινό σε μία διαδραστική γραπτή κατάθεση απόψεων για την κατηγορία των τοξικομανών ως μελών μεν ενός κοινού τόπου, αλλά σε πλήρη δε διάσταση από οποιουδήποτε είδους «υγιούς» συλλογικότητας. Επιχειρεί μία νοερή, λεκτική διάρρηξη ενός σύμπαντος που είθισται να θεωρείται «περιθώριο» ώστε να αντλήσει πληροφορίες για το γενικό κοινωνικό πλαίσιο, για το σύστημα δηλαδή που αξιολογεί και ονοματίζει το περιθώριο ως τέτοιο. Η «Υπερφόρτωση» συνδέεται ακριβώς με την υπόνοια αποσάθρωσης του ίδιου του συστήματος αξιολόγησης που εύκολα αποβάλλει οποιαδήποτε «παράσταση» φθοράς.
Επιμέλεια-κείμενα: Βάνα Βερροιοπούλου




















WEAR & TEAR (?) | 1821 METRES | metamatic:taf | 26.06.2014

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

OPENING: WEAR & TEAR (?) | 1821 METRES | metamatic:taf | 26.06.2014

Σας προσκαλώ στα εγκαίνια της έκθεσης "Wear and Tear (?)" ;oπου θα παρουσιάσω την διαδραστική περφόρμανς με θέμα: " Υπερφόρτωση". Την έκθεση Wear and tear(?),θα φιλοξενήσει το metamatic:taf (γκαλερί-όροφος), για τους καλοκαιρινούς μήνες του 2014.
Διεύθυνση: Νορμανού 5, Αθήνα 105 55, μετρό Μοναστηράκι

Εγκαινιάζεται την Πέμπτη 26 Ιουνίου στις 20.30 και θα διαρκέσει έως τις 5 Σεπτεμβρίου.

Θα χαρώ πολύ να σας δω εκεί!
Την έκθεση επιμελείται η Βάνα Βερροιοπούλου: Μελετώντας τη "φθορά" / από τη σημειολογία στην πράξη,
http://theartfoundation.metamatic.gr/GR/Event/2547/Wear_and_tear()/

το πλήρες κείμενο της επιμελήτριας Βάνας Βερροιοπούλου για την έκθεση
Monuments to every moment
refuse of every moment, used:
cages for infinity.
[…]
Minimal incoherent fragments:
the opposite of History, creator of ruins,
out of your ruins you have made creations.
(Octavio Paz, “Objects and Apparitions”)

Η αγγλική έκφραση «wear and tear», η οποία χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον κυριολεκτικά (ενίοτε όμως και μεταφορικά), συνδέεται με ένα σαφώς πιο δύσκαμπτο και ντετερμινιστικό μοντέλο από εκείνο της σημειολογικής απόδοσης του ελληνικού όρου «φθορά», διότι αναφέρεται με σαφήνεια στη σταδιακή, αναμενόμενη αλλοίωση-υποβάθμιση της αρχικής ύλης λόγω χρήσης ή επίδρασης του χρόνου. Η προσθήκη ωστόσο του ερωτηματικού λειτουργεί ανατρεπτικά, επαναφέροντας παιγνιωδώς την ευρύτητα του αντίστοιχου ελληνικού όρου.

Κατά την αριστοτελική θεώρηση ο χρόνος συνδέεται με την αδιάκοπη κίνηση και μεταβολή ποιοτήτων (εξέλιξη-ιστορία) επομένως και με την αντίληψη της διαρκούς εναλλαγής μεταξύ προηγηθείσας και κατοπινής κατάστασης (πρότερον-ύστερον). Στη σύγχρονη όμως βιομηχανική και καταναλωτική κοινωνία το ύστερον οφείλει να αναβάλλεται και να αποβάλλεται (τουλάχιστον από την κοινή θέαση) ως δείκτης υποτίμησης και παρακμής σε ένα οργανωμένο σύστημα όπου το επιθυμητό διαχωρίζεται από το μη επιθυμητό με κριτήρια οικονομικά ή κριτήρια λειτουργικότητας. Ο γραμμικός τύπος εξέλιξης δοκιμάζεται σε επίπεδο οικονομικό και κοινωνικό από μία επιτηδευμένη κυκλικότητα άρνησης του μη άρτιου, του αποβλήτου ή του περιθωρίου, άρνησης της μνήμης, απώθησης της βλάβης, της φθοράς, του διαφορετικού, του τραύματος.


Δεκατέσσερις καλλιτέχνες αναμετρούνται με την πολυσημία του όρου «φθορά» εξετάζοντας άλλοτε το απαύγασμα του θραύσματος, του υπολείμματος ή του ερειπίου και άλλοτε την μεταφορική, ανθρωποκεντρική ή ιστορική διάσταση της «αποσύνθεσης» και της «παρακμής». Μορφολογικά αφήνονται στην ελεύθερη επιλογή μεταξύ σκόπιμης αλλοίωσης και φυσιολογικής φθοράς λόγω χρήσης ή επιρροής των εξωτερικών συνθηκών.


Ως κύρια πρόκληση σε επίπεδο δημιουργικής σύλληψης αλλά και πρόσληψης από τον θεατή προβάλει η πρωτεϊκή φύση της ποιότητας της φθοράς. Αν δεν σημασιοδοτηθεί ως χρονικό στιγμιότυπο κι εννοηθεί ως μεταβολή, εννοιολογικά αποκαλύπτονται αναρίθμητοι πιθανοί συνειρμοί και ερμηνείες: αμφισβήτηση και άρνηση ή αποδοχή της πραγματικότητας, εσχατολογική – γραμμική θεώρηση ή κυκλική αντίληψη-επαναξιολόγηση κι επαναδημιουργία, αμφίρροπος στοχασμός, απλή φάρσα…


Καλλιτέχνες: Κατερίνα Αθανασίου, Στέφανος Αθάνατος, Παντελής Γιαννάκης, Ανδριάνα Δαούτη, Χρύσα Δουργουνάκη, Εύη Καλογηροπούλου, Μπάιρον Καλομαμάς, Νικολέττα Κατσαμπέρη, Μαρία Μαυροπούλου, Γιώργος Νίκας, Χρήστος Παπασωτηρίου, Παναγιώτης Προφήτης, Ραφαέλλα Σιάγκρη, Ναταλία Σούμπινα.


Η κ. Βάνα Βερροιοπούλου είναι η επιμελήτρια της έκθεσης 'Wear and tear(?)' η οποία φιλοξενείται στο metamatic:taf από 26 Ιουνίου έως 5 Σεπτεμβρίου 2014







Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Κείμενο και συνεργασία για την διεξαγωγή της Εγκατάστασης - Performance "Sorry!": Σύλβια Σολακίδη, Ιστορικός Τέχνης



Sorry!

Εγκατάσταση - Performance με προβολή καταγραφής
της Κατερίνας Αθανασίου

Έκθεση Amoral Attracts
Cheapart Χαλάνδρι 10.03-04.04.2014

Υλικά: Φελιζόλ με ενθέσεις από ξύλο, πηλό, φωτογραφία, σχέδιο. Μήλα. Γυάλινο δοχείο. Μαχαίρι

Επιτελώ μία απλή πράξη... καθαρίζω ένα μήλο, το κόβω στα τέσσερα και προσφέρω ένα κομμάτι, που αν δεν το δεχτείς μπορεί και να το φάω εγώ.
Γιατί αρνείσαι; Η προσφορά εγκλείει μια απειλή; Κι αν δεχτείς, θα ζητήσεις συγγνώμη ή θα μεταθέσεις την ευθύνη ώστε να φταίω εγώ; Ή, μήπως, με την ανυπακοή σου θέλεις να "αλλάξεις τον κόσμο";
Μία απλή πράξη ανυπακοής. Και μετά ο διωγμός.
(Κι όμως, φοβάσαι πως και πάλι θα σε παρασύρω μακριά από τον Παράδεισο)

 Κατερίνα Αθανασίου





Η καλλιτέχνης, ντυμένη στα λευκά, κάθεται μπροστά σε μία κατασκευή από φελιζόλ με ένθετα στοιχεία που παραπέμπουν στη σεξουαλικότητα, στη φύση, στον αφαιρετικό μετασχηματισμό της εμπειρίας σε σχέδιο, στην παγίδευση και την απελευθέρωση της στιγμής μέσω της φωτογραφικής αποτύπωσης. Η κατασκευή έχει περίπου διπλάσιο ύψος σε σχέση με την καλλιτέχνιδα. Ωστόσο, την υπερβαίνει όχι μόνο λόγω διαστάσεων, αλλά κυρίως γιατί οι ενθέσεις που διασπούν τη συνέχειά της αντιστοιχούν στις θεωρήσεις και τα νοήματα με τα οποία είναι φορτισμένο το ανθρώπινο σώμα και αποτελούν προέκταση του σώματος της καλλιτέχνιδος, καθώς και κάθε φυσικού σώματος. Η κατασκευή οπτικοποιεί, λοιπόν, τις αόρατες διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος που προέρχονται από τον πολιτιστικό του καθορισμό και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την εμπειρία μας στον κόσμο.
Η πράξη που επιτελείται είναι γνωστή από την καθημερινή ζωή. Οι θεατές καλούνται να συμμετάσχουν σε μία εμπειρία κατά την οποία η απλή πράξη μετασχηματίζεται μέσω της περιοδικής της επανάληψης στο πλαίσιο της εγκατάστασης όπου λαμβάνει χώρα. Με τον τρόπο αυτό, η οικεία εμπειρία μετατρέπεται σε μη οικεία, ακόμη και δυνητικά επικίνδυνη, αφού προέκταση του σώματος της καλλιτέχνιδος αποτελούν και τα υπόλοιπα αντικείμενα που βρίσκονται γύρω της, συμπεριλαμβανομένου του μαχαιριού. Η στιβαρότητα του μαχαιριού που έρχεται σε αντίθεση με τα εύθραυστα φυσικά (πηλός, ξύλο, μήλα) και τεχνητά (φελιζόλ, γυαλί) υλικά της εγκατάστασης, υποδεικνύει ότι η εμπειρία μπορεί να οδηγηθεί και σε διάψευση. Οι θεατές καλούνται, λοιπόν, να τολμήσουν και να συμμετάσχουν. Η προσφορά φαγητού συνδέεται με την προσπάθεια δημιουργίας σχέσης. Αν οι θεατές δεν συμμετάσχουν, η προσφορά μένει μετέωρη και η καλλιτέχνης τρώει η ίδια το μήλο, κλείνοντας τον κύκλο της πράξης στο δικό της σώμα. Η πρόσκληση σε δημιουργία σχέσης μετατρέπεται σε επιστροφή στον εαυτό και η καλλιτέχνης ετοιμάζεται για τον επόμενο κύκλο της δράσης, η οποία αποτελεί προσπάθεια αποκάλυψης του νοήματος που κρύβεται στην καθημερινή ζωή.
Λαχταριστά μήλα που προσφέρονται από το χέρι που τα καθάρισε και τα έκοψε στα τέσσερα, διαρρηγνύοντας το κλειστό σύστημα που αποτελεί ο καρπός, έλκουν τους θεατές, ώστε να επιχειρήσουν από κοινού με την καλλιτέχνιδα την αναζήτηση νέων κατευθύνσεων σε προϋπάρχοντα νοήματα, την αποκάλυψη του δυναμικού στοιχείου που εμπεριέχεται σε πράξεις που προσπερνάμε στην καθημερινότητα, τον μετασχηματισμό του οικείου χαρακτήρα του σώματος και του οικείου νοήματος της καθημερινής πράξης μέσω της αναδιαπραγμάτευσης του πολιτιστικού προκαθορισμού τους, ο οποίος αναφέρεται στον κυρίαρχο μοραλισμό, στις επικρατούσες αξίες που τα συνοδεύουν: amoral attracts.
Η δημιουργία σχέσης οδηγεί, λοιπόν, στην ανάπτυξη νέων νοημάτων, που μπορεί να αποκλίνουν από τους κοινωνικούς κώδικες που επικρατούν. Αυτή είναι η πράξη ανυπακοής που διαπράττουν η καλλιτέχνης και οι συμμετέχοντες. Πρόκειται για νοήματα που μπορεί να μην αλλάζουν τον κόσμο, αλλά εμπλουτίζουν την καθημερινή εμπειρία, τον τρόπο που ενεργούμε μέσα στον κόσμο. Η συγγνώμη, είναι λέξη με μεγάλο ειδικό βάρος, ενώ το sorry!, μπορεί να ειπωθεί και με παιγνιώδη διάθεση. Άλλωστε, η δημιουργική διάσταση του παιχνιδιού, βρίσκεται στον πυρήνα της εμπειρίας που προτείνεται από την καλλιτέχνιδα.
Μετά την ολοκλήρωση της πράξης απομένουν οι φλούδες των μήλων στο γυάλινο δοχείο, οι οποίες μετρούν τον χρόνο του έργου μαρτυρώντας τους αλλεπάλληλους κύκλους πρόσκλησης και την περιοδικότητα της επανάληψης. Ωστόσο, μένουν ίχνη όχι μόνο στη μνήμη, αλλά κυρίως στα σώματα που εμπλέκονται, ίχνη που δεν γίνονται αντιληπτά στην καθημερινότητα όχι μόνο γιατί δεν είναι ορατά, αλλά και γιατί δεν εκφράζονται με λόγο. Η καλλιτέχνης φέρει στο σώμα της μία κάμερα που καταγράφει τα χέρια των συμμετεχόντων την στιγμή που δέχονται από το χέρι της το φρούτο. Η κάμερα, λοιπόν, γίνεται ένα ακόμα αντικείμενο-προέκταση του σώματός της, ένα επιπλέον αισθητήριο όργανο, που μετατρέπει σε εικόνα το ίχνος της πράξης που εγγράφεται στα σώματα των συμμετεχόντων. Προστίθεται, επομένως, ένα ακόμη επίπεδο στην οπτικοποίηση του αοράτου, αυτό που αναφέρεται στις προλογικές εγγραφές στο ίδιο το σώμα. Πρόκειται για προσπάθεια να γίνουν ορατά-αισθητά τα ίχνη που αφήνουν τα κύματα του ήχου, του φωτός και των οσμών που προσκρούουν στα σώματα, τα ίχνη που αφήνει το άγγιγμα. Έτσι, η προβολή καταγραφής της κάμερας σε οθόνη, από την οποία συνοδεύεται η εγκατάσταση-performance, αποκτά μία ιδιότυπη λειτουργία προβολής σωματικής εγγραφής.

Σύλβια Σολακίδη, Ιστορικός Τέχνης






Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014 στις 5.00μμ

Την Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014 στις 5.00μμ, στην αίθουσα Υπόγειο Σινεμά και στο πλαίσιο του μαθήματος Εικαστική Θεωρία και Πρακτική 2, με διδάσκουσα την Ασημίνα Κανιάρη, λέκτορα του τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της ΑΣΚΤ, θα φιλοξενηθεί η δράση της Κατερίνας Αθανασίου, γλύπτριας περφόρμερ, διδάσκουσας στον τομέα Γλυπτικής του εικαστικού τμήματος της ΑΣΚΤ, μέλος ΕΕΔΙΠ της ΑΣΚΤ και ιδρυτικό μέλος της ομάδας City Travellers, με τίτλο:

«H έννοια του Εαυτού στη σύγχρονη σκέψη»
όπου θα παρουσιαστούν σύγχρονες ερευνητικές κατευθύνσεις απο τους χώρους της Ψυχολογίας και της Κοινωνιολογίας που οργάνωσε και θα συντονίζει ο Χαράλαμπος Τσέκερης, Κύριος Ερευνητής στο Εργαστήριο Δυνητικής Πραγματικότητας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Διευθυντή Ερευνών στο Aegean College

Συμμετέχουν ως ομιλιτές: Χρυσάνθη Ανδρόνογλου, Αλεξία Καλογεροπούλου, Κυριακή Θεοδόση-Πολυμέρη, Ελίνα Χούντα, Δημητρης Ποθητακης, Θεοδωρος Τσεκερης, Μαρία Πινγκούλη, Νάνσυ Πασπάτη, Αλέξανδρος Καψωμενάκης, Αναστασία-Ζωή Σουλιώτου, Πηνελόπη Τσίλη.

Συνεργασία City Travellers - Ερευνητικό κέντρο του Aegean College


«Η έννοια του Εαυτού στη σύγχρονη σκέψη»


με Συντονιστή τον Δρ. Χαράλαμπο Τσέκερη, Κύριο Ερευνητή στο Εργαστήριο Δυνητικής Πραγματικότητας (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Διευθυντή Ερευνών στο Aegean College, σε συνεργασία με την Κατερίνα Αθανασίου γλύπτρια - περφόρμερ, διδάσκουσα στον τομέα Γλυπτικής του εικαστικού τμήματος της ΑΣΚΤ, και για την δράση "City Travellers".
Η προτεινόμενη συλλογική παρουσίαση/συνεδρία περιλαμβάνει διαφορετικές θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις/εισηγήσεις πάνω στην "ταυτότητα", το "πρόσωπο", την "υποκειμενικότητα" και τον "εαυτό". Η έννοια του εαυτού έχει αποτελέσει συστηματικά αντικείμενο έρευνας, μελέτης, αναπαράστασης και αναστοχασμού από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας, απο την τέχνη έως την επιστήμη και την καθημερινότητα. Όπως και κάθε άλλη έννοια, αποκτά νόημα κατά την πραγματολογική της χρήση, μεταλλάσσεται ιστορικά, και είναι απόλυτα εξαρτημένη από το εκάστοτε κοινωνικο, πολιτισμικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο. Συχνά, το άτομο μετονομάζεται σε "κοινωνικό υποκείμενο", που υπόκειται στις ποικίλες ιδιαιτερότητες της κουλτούρας μέσα στην οποία υπάρχει, ενώ οι νέες ψηφιακές/διαδικτυακές τεχνολογίες επιδρούν ριζικά στην αναπαράσταση και αισθητική του χωροχρόνου αλλά και του εαυτού που εξελίσσεται δυναμικά μέσα σε αυτο. Η αναλυτική μας προσοχή εστιάζει απο τον κυβερνοεαυτό και τον Νιτσεϊκό εαυτό, όπου κατασκευάζουμε την ταυτότητά μας όπως ακριβώς ο καλλιτέχνης δημιουργεί το έργο του, στην έννοια του πολύπλοκου/χαοτικού εαυτού, ο οποίος πειραματίζεται ανάμεσα στη σταθερότητα και την ευθραυστότητα, τον ντετερμινισμό και τη μη προβλεψιμότητα, την ετερονομία και την ελευθερία.
Συμμετέχουν κοινωνικοί επιστήμονες εξειδικευμένοι στη θεώρηση και ανάλυση του Εαυτού (Aegean College, ΕΚΠΑ, Πάντειο Πανεπιστημιο, Paris VIII)


Διάρκεια: 2,5 ώρες


Τόπος διεξαγωγής: Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ημερομηνία & ώρα: Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2014, ώρα 17.00


Αναλυτικό Πρόγραμμα
Συντονιστής: Δρ. Χαράλαμπος Τσέκερης, Research Professor, Aegean College
«Εισαγωγή στον Κυβερνο-εαυτό»
Χαράλαμπος Τσέκερης & Βασίλης Θεοδωρής (HND Ψυχολογίας, Aegean College)

«Ο Εαυτός στις Νευροεπιστήμες»
Χρυσάνθη Ανδρόνογλου (Head of Health and Human Sciences School, Aegean College)

«Ναρκισσιστικός εαυτός και διαδίκτυο»
Αλεξία Καλογεροπούλου (Υπ. Δρ. Τμ. ΕΜΜΕ ΕΚΠΑ)

«Ο Εαυτός στην Ψυχανάλυση»
Κυριακή Θεοδόση-Πολυμέρη (Υπεύθυνη Τμήματος HND Psychology, Aegean College) & Νάνσυ Πασπάτη (HND Ψυχολογίας, Aegean College)

«Η πορεία προς τον Εαυτό μέσα από τον Ελουροβόρο Όφι»
Ελίνα Χούντα (Υπ. Δρ. Τμ. ΕΜΜΕ ΕΚΠΑ)

«Ο Εαυτός στην Κρίση»
Χαράλαμπος Τσέκερης, Δημήτρης Ποθητάκης & Μαρία Πινγκούλη (Τμήμα Ψυχολογίας, Aegean College)

«Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο: Δυνητικές περιηγήσεις, πολύπλοκες γεωγραφίες & αναδυόμενα δίκτυα»
Αναστασία-Ζωή Σουλιώτου (Υπ. Δρ. Paris VIII) & Θεόδωρος Τσέκερης (Ερευνητής ΚΕΠΕ)

«Ο εαυτός στον Μεταμοντερνισμό»
Πηνελόπη Τσίλη (Υπ. Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου)

Όλοι ευπρόσδεκτοι

https://www.facebook.com/events/1404256606506346/?ref=22
Στο video απο την performance "Sorry!" της Κατερίνας Αθανασίου αποτυπώνεται η πράξη προσφοράς ενός μήλου προς το κοινό, μια πράξη που ξεκινά από τον μύθο του Αδάμ και της Εύας. Η άρνηση ή η αποδοχή του μήλου - ευθύνη, απειλή, συνωμοσία. Photo © Katerina Athanasiou. Η έκθεση AMORAl@CHEAPART.HALANDRI διαρκεί εώς και 4 Απριλίου καθημερινά από τις 14.00 - 21.00. 





Sorry!



Εγκατάσταση - Performance με προβολή καταγραφής
της Κατερίνας Αθανασίου

Έκθεση Amoral Attracts
Cheapart Χαλάνδρι 10.03-04.04.2014


Υλικά: Φελιζόλ με ενθέσεις από ξύλο, πηλό, φωτογραφία, σχέδιο. Μήλα. Γυάλινο δοχείο. Μαχαίρι

Επιτελώ μία απλή πράξη... καθαρίζω ένα μήλο, το κόβω στα τέσσερα και προσφέρω ένα κομμάτι, που αν δεν το δεχτείς μπορεί και να το φάω εγώ.
Γιατί αρνείσαι; Η προσφορά εγκλείει μια απειλή; Κι αν δεχτείς, θα ζητήσεις συγγνώμη ή θα μεταθέσεις την ευθύνη ώστε να φταίω εγώ; Ή, μήπως, με την ανυπακοή σου θέλεις να "αλλάξεις τον κόσμο";
Μία απλή πράξη ανυπακοής. Και μετά ο διωγμός.
(Κι όμως, φοβάσαι πως και πάλι θα σε παρασύρω μακριά από τον Παράδεισο)
Κατερίνα Αθανασίου


Η καλλιτέχνης, ντυμένη στα λευκά, κάθεται μπροστά σε μία κατασκευή από φελιζόλ με ένθετα στοιχεία που παραπέμπουν στη σεξουαλικότητα, στη φύση, στον αφαιρετικό μετασχηματισμό της εμπειρίας σε σχέδιο, στην παγίδευση και την απελευθέρωση της στιγμής μέσω της φωτογραφικής αποτύπωσης. Η κατασκευή έχει περίπου διπλάσιο ύψος σε σχέση με την καλλιτέχνιδα. Ωστόσο, την υπερβαίνει όχι μόνο λόγω διαστάσεων, αλλά κυρίως γιατί οι ενθέσεις που διασπούν τη συνέχειά της αντιστοιχούν στις θεωρήσεις και τα νοήματα με τα οποία είναι φορτισμένο το ανθρώπινο σώμα και αποτελούν προέκταση του σώματος της καλλιτέχνιδος, καθώς και κάθε φυσικού σώματος. Η κατασκευή οπτικοποιεί, λοιπόν, τις αόρατες διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος που προέρχονται από τον πολιτιστικό του καθορισμό και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την εμπειρία μας στον κόσμο.
Η πράξη που επιτελείται είναι γνωστή από την καθημερινή ζωή. Οι θεατές καλούνται να συμμετάσχουν σε μία εμπειρία κατά την οποία η απλή πράξη μετασχηματίζεται μέσω της περιοδικής της επανάληψης στο πλαίσιο της εγκατάστασης όπου λαμβάνει χώρα. Με τον τρόπο αυτό, η οικεία εμπειρία μετατρέπεται σε μη οικεία, ακόμη και δυνητικά επικίνδυνη, αφού προέκταση του σώματος της καλλιτέχνιδος αποτελούν και τα υπόλοιπα αντικείμενα που βρίσκονται γύρω της, συμπεριλαμβανομένου του μαχαιριού. Η στιβαρότητα του μαχαιριού που έρχεται σε αντίθεση με τα εύθραυστα φυσικά (πηλός, ξύλο, μήλα) και τεχνητά (φελιζόλ, γυαλί) υλικά της εγκατάστασης, υποδεικνύει ότι η εμπειρία μπορεί να οδηγηθεί και σε διάψευση. Οι θεατές καλούνται, λοιπόν, να τολμήσουν και να συμμετάσχουν. Η προσφορά φαγητού συνδέεται με την προσπάθεια δημιουργίας σχέσης. Αν οι θεατές δεν συμμετάσχουν, η προσφορά μένει μετέωρη και η καλλιτέχνης τρώει η ίδια το μήλο, κλείνοντας τον κύκλο της πράξης στο δικό της σώμα. Η πρόσκληση σε δημιουργία σχέσης μετατρέπεται σε επιστροφή στον εαυτό και η καλλιτέχνης ετοιμάζεται για τον επόμενο κύκλο της δράσης, η οποία αποτελεί προσπάθεια αποκάλυψης του νοήματος που κρύβεται στην καθημερινή ζωή.
Λαχταριστά μήλα που προσφέρονται από το χέρι που τα καθάρισε και τα έκοψε στα τέσσερα, διαρρηγνύοντας το κλειστό σύστημα που αποτελεί ο καρπός, έλκουν τους θεατές, ώστε να επιχειρήσουν από κοινού με την καλλιτέχνιδα την αναζήτηση νέων κατευθύνσεων σε προϋπάρχοντα νοήματα, την αποκάλυψη του δυναμικού στοιχείου που εμπεριέχεται σε πράξεις που προσπερνάμε στην καθημερινότητα, τον μετασχηματισμό του οικείου χαρακτήρα του σώματος και του οικείου νοήματος της καθημερινής πράξης μέσω της αναδιαπραγμάτευσης του πολιτιστικού προκαθορισμού τους, ο οποίος αναφέρεται στον κυρίαρχο μοραλισμό, στις επικρατούσες αξίες που τα συνοδεύουν: amoral attracts.
Η δημιουργία σχέσης οδηγεί, λοιπόν, στην ανάπτυξη νέων νοημάτων, που μπορεί να αποκλίνουν από τους κοινωνικούς κώδικες που επικρατούν. Αυτή είναι η πράξη ανυπακοής που διαπράττουν η καλλιτέχνης και οι συμμετέχοντες. Πρόκειται για νοήματα που μπορεί να μην αλλάζουν τον κόσμο, αλλά εμπλουτίζουν την καθημερινή εμπειρία, τον τρόπο που ενεργούμε μέσα στον κόσμο. Η συγγνώμη, είναι λέξη με μεγάλο ειδικό βάρος, ενώ το sorry!, μπορεί να ειπωθεί και με παιγνιώδη διάθεση. Άλλωστε, η δημιουργική διάσταση του παιχνιδιού, βρίσκεται στον πυρήνα της εμπειρίας που προτείνεται από την καλλιτέχνιδα.
Μετά την ολοκλήρωση της πράξης απομένουν οι φλούδες των μήλων στο γυάλινο δοχείο, οι οποίες μετρούν τον χρόνο του έργου μαρτυρώντας τους αλλεπάλληλους κύκλους πρόσκλησης και την περιοδικότητα της επανάληψης. Ωστόσο, μένουν ίχνη όχι μόνο στη μνήμη, αλλά κυρίως στα σώματα που εμπλέκονται, ίχνη που δεν γίνονται αντιληπτά στην καθημερινότητα όχι μόνο γιατί δεν είναι ορατά, αλλά και γιατί δεν εκφράζονται με λόγο. Η καλλιτέχνης φέρει στο σώμα της μία κάμερα που καταγράφει τα χέρια των συμμετεχόντων την στιγμή που δέχονται από το χέρι της το φρούτο. Η κάμερα, λοιπόν, γίνεται ένα ακόμα αντικείμενο-προέκταση του σώματός της, ένα επιπλέον αισθητήριο όργανο, που μετατρέπει σε εικόνα το ίχνος της πράξης που εγγράφεται στα σώματα των συμμετεχόντων. Προστίθεται, επομένως, ένα ακόμη επίπεδο στην οπτικοποίηση του αοράτου, αυτό που αναφέρεται στις προλογικές εγγραφές στο ίδιο το σώμα. Πρόκειται για προσπάθεια να γίνουν ορατά-αισθητά τα ίχνη που αφήνουν τα κύματα του ήχου, του φωτός και των οσμών που προσκρούουν στα σώματα, τα ίχνη που αφήνει το άγγιγμα. Έτσι, η προβολή καταγραφής της κάμερας σε οθόνη, από την οποία συνοδεύεται η εγκατάσταση-performance, αποκτά μία ιδιότυπη λειτουργία προβολής σωματικής εγγραφής.

Σύλβια Σολακίδη, Ιστορικός Τέχνης

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

"Sorry"


Η περφόρμανς με την οποία θα συμμετάσχω στην έκθεση "Amoral" έχει τον τίτλο ¨Sorry”. Επιτελώ μια απλή πράξη… καθαρίζω ένα μήλο, το κόβω στα τέσσερα και προσφέρω ένα κομμάτι που αν δεν το δεχθείς μπορεί και να το φάω μόνη μου. Μια πράξη που ξεκινά απ τον μύθο του Αδάμ και της Εύας στον παράδεισο. Το να προσφέρεις κάτι έχει για αρχή δύο τουλάχιστον εκδοχές. Ο άλλος να το δεχθεί ή όχι. Ο λόγος της άρνησης, εμπεριέχει και την ευθύνη αυτής της επίσης απλής διάκρισης και κρύβει μια βαθιά διαπραγμάτευση με έναν κυρίαρχο κανόνα της ζωής: ¨ το σώζων εαυτόν¨ Πολλά εκτυλίσσονται κάθε φορά στην ιστορία με κυρίαρχο αυτό το πρωτογενές δίλημμα: η μετάθεση της ευθύνης, η ανυπακοή που φυλάσσει το ότι ¨ο κόσμος αλλάζει¨. Η προσφορά εγκλείει μια απειλή. Μια πιθανή συνωμοσία; Το δηλητήριο ή την διαμονή.

Μια απλή πράξη

προσφοράς

οι πρωτόπλαστοι φοβήθηκαν πολύ πριν επιλέξουν να την αρνηθούν

δεν ζήτησαν συγνώμη προσπάθησαν να μεταθέσουν την ευθύνη

αλλά τη σημασία είχε κι αν ζήταγαν



διώχθηκαν



“Sorry!”



Κι όμως φοβάσαι πως θα σε παρασύρω έξω απ’ τον παράδεισο…

κι εκεί αρχίζει ξανά η ιστορία μας





Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Sorry!

AMORAL. Εγκαίνια Δευτέρα 10 Μαρτίου, 19.30 @ Cheapart Ηalandri. 5 σύγχρονοι καλλιτέχνες εξετάζουν το στοιχείο της ηθικής στο καλλιτεχνικό έργο. Παγιωμένες δομές ηθικής, η πίεση της ηθικολογίας που ασκείται στον καλλιτέχνη και στο έργο του, νέοι δρόμοι - νέα ηθική τάξη.


http://www.athinorama.gr/arts/event.aspx?eid=10034996

https://www.facebook.com/events/523534644431898/






AMORAL Monday, March 10 at 7:30pm Cheapart Ηalandri in Athens, Greece



title:  "Sorry!"











Amoral


Εγκαίνια: Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014, 19.30

Διάρκεια: 10.3 – 4.4.2014


Συμμετέχουν: Κατερίνα Αθανασίου, Γιάννης Κουτρούλης, Εύα Μαραθάκη, Αλίκη Παλάσκα, Μαρία Πασχαλίδου

Ο καλλιτέχνης με την παρουσία του και το έργο του αποτελεί ισχυρό όπλο επικοινωνίας ιδεολογικών, κοινωνικών και πολιτικών απόψεων μέσα από την αισθητική και την ιδέα της δουλειάς του.

ΤΟ ΗΘΙΚΟ / Ηθικισμός - Moral
The end and the means

Η ηθική πρεσβεύει την διατήρηση των αξιών και των δομών μιας κοινωνίας, έτσι ηθικό στην τέχνη θεωρούμε το έργο του καλλιτέχνη που αποτελεί αυτόνομη οντότητα (end) και όχι μέσο (means) επίτευξης εξουσίας.

ΑΝΗΘΙΚΟ / Ανηθικότητα - Immoralismus
Ο καλλιτέχνης – Faust

Η τέχνη παραβιάζει την όποια ηθική αρχή της ανθρώπινης κατάστασης στο όνομα της ιδέας και της εξέλιξης, μεταβάλλεται, εκφράζει και δεν υπόσχεται. Η τέχνη είναι ένα ελεύθερο μέσο και το προϊόν αυτό δεν χρησιμοποιεί πρότυπα ηθικής που αφορούν σε κοινωνικούς κανόνες.

Είναι ο ηθικισμός ένα αδύναμο πρόσταγμα εξουσίας;
Μπορεί ο καλλιτέχνης με το έργο του να σε εξοντώσει;


Επιμέλεια: Γιώργος Γεωργακόπουλος, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Φωτεινή Καπίρη

________________________________________________

CHEAPART.HALANDRI
Στρατάρχου Παπάγου 13
152 34 Χαλάνδρι

T. 210 683 3620
E: office@cheapart.gr
W: www.cheapart.gr