Το σχέδιο Σωτηρία

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το Σχέδιο Σωτηρία αποτέλεσε ένα ανοιχτό πεδίο έρευνας για τους καλλιτέχνες. Η συμμετοχή και η επιλογή των εικαστικών, των ομάδων που συγκροτήθηκαν και εργάστηκαν αλλά και πολλών φοιτητών της Α.Σ.Κ.Τ έγινε με βάση την εγκυρότητα της ιδέας και όχι με βάση την προϊστορία του καθενός. Αυτό από μόνο του αποτέλεσε μια μεγάλη πρόκληση. Ιδιαίτερα, για ένα θέμα που δεν αποτελούσε το αντικείμενο της τρέχουσας αισθητικής πρόσληψης, αλλά οδηγούσε στη διατύπωση του απωθημένου συλλογικού τραύματος. Οι καλλιτέχνες που εργάστηκαν πάνω στο σχέδιο, θα παρουσιάζουν τη δουλειά τους, τις αφορμές που γέννησαν τα συγκεκριμένα έργα, τις σκέψεις που τα δημιούργησαν, κάθε Τετάρτη μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου.

Την Τετάρτη 22/9 στις 7.30 θα μιλήσουν πάνω στο σχέδιο Σωτηρία οι εξής καλλιτέχνες:

Μαριλένα Αλιγιζάκη-


Ανδρέας Kοκκαλιάρης


Κατερίνα Αθανασίου,


Μιχαέλα Θεοδωρακάτου


Μαργαρίτα Πέτροβα


Λουκάς Λουκίδης

Εξαιτίας της μεγάλης προσέλευσης του κοινού, των ποικίλων δραστηριοτήτων που έχουν προγραμματιστεί, των ομαδικών επισκέψεων ομάδων και σχολείων Τo Σχέδιο Σωτηρία θα παρατείνει τη λειτουργία του μέχρι την Κυριακή 31 Οκτωβρίου.

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Η ΣΩΤΗΡΙΑ» Λ.ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 152, ΜΕΤΡΟ ,Κατεχάκη

omilia gia to sxedio Swthria

Καλησπέρα  σας,

Λέγομαι λοιπόν. Κ.Α . Γεννήθηκα στην Αθήνα όπου και συνεχίζω να ζω και να εργάζομαι. Απόκτησα 3 παιδιά με τον Ζωγράφο κο Αντώνη Λακίδη, Τελείωσα την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, το τομέα της Γλυπτικής, με Δασκαλο τον κο Λάππα, και το διετές μεταπτυχιακό τμήμα της ίδιας σχολής, στα ψηφιακά μέσα. Τα προηγούμενα χρόνια είχα φοιτήσει στη σχολή κινηματογράφου, Σταυράκου και ενδιάμεσα σπούδασα τρισδιάστατο σχεδιασμό στα computer και editing. Παραμένω ως διδάσκουσα εδώ και 10 χρόνια στην Αν. Σχολ. Καλ. Τεχνών που ως σήμερα έχω συνεργαστεί, με τον κο Τρανό, για 7 συνεχόμενα έτη με τον Κο Χουλιαρά και το τελευταίο διάστημα ξεκινήσαμε νέο κύκλο συνεργασίας με τον κο Λάππα.

H καλλιτεχνική μου δραστηριότητα ξεκινάει πολύ νωρίς.

Με την φυσική μου ικανότητα στη εσωτερική περιήγηση,

που μετά την εφηβεία όπως συμβαίνει σε όλους μας, αρχίζουμε να μπορούμε να υποστηρίξουμε και ενέργειες,

που να μπορούν να στραφούν προς τα έξω με πιο οργανωμένους τρόπους.

Υποστήριξα την πολιτική μου προδιάθεση, τα πιστεύω μου, τις έντονες και προωθημένες ιδέες μου. Όσο κι αν αυτό πολλές φορές χρειαζόταν τόλμη, ειδικούς χειρισμούς, εξάρσεις ή ανατροπές.

Θεωρώντας πως η δύναμη της ζωής είναι πάντα ισχυρότερη από εμάς, από το εγώ μας, την ηθική που μεταχειριζόμαστε και κατασκευάζουμε σαν φετίχ και θα βγεί πάντα νικήτρια ανεξάρτητα το πώς, το που και το γιατί αισθανόμαστε εμείς καλά. Ποτέ δεν στέκεται σε τέτοιες μικρότητες. Η ροή της, η βίαιη εκτύλιξη των φαινομένων της δεν επιτρέπει λεπτότητες τόσο ασύμβατες με τη μοίρα.

Χρόνια ολόκληρα δεν σταμάτησα να την παρακολουθώ να μελετώ βαθιά τη Φύση και τους μηχανισμούς της. Καθώς και τη φυσιολογική απόληξη  της δράσης της, στα  συναισθήματά μας, απέναντί της.

Τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μου έχει στραφεί στη ρύθμιση του εσωτερικού συνειδησιακού και ασυνείδητου χρόνου που τον θεωρώ τον κύριο υπεύθυνο παραγωγό του χώρου. Και θεωρώ τη κεφαλαιώδη δράση με την οποία μπορούμε να εργαστούμε ώστε να διαχειριστούμε με τον καλύτερα δυνατό τρόπο την ισχύ μας επί του προσωπικού.

Ο χρόνος κάποια στιγμή δουλεύοντας με τους φοιτητές μου συνειδητοποίησα πως κινιόταν όχι με τους δείκτες του ρολογιού αλλά άλλες φορές φούσκωνε, πλάταινε κι άλλες φορές συρρικνωνόταν τόσο, που γινόταν απελπιστικά στενάχωρος και ελάχιστος. Πολλές φορές με απείλησε με μηδενικό αποτέλεσμα δηλ. τίποτα. Αμέσως μετέτρεπε τον εσωτερικό μου χώρο, στην αρχή θεωρούσα τον συναισθηματικό, μα γρήγορα συνειδητοποίησα πως ήταν όλα αλληλοεξαρτώμενα. Ο αισθαντικός εντέλει πραγματικός, κοκ

Σαν γλύπτρια το κύριο αντικείμενο εργασίας μου είναι ο χώρος και ότι δρα ή δεν δρα εκεί. Στις τρεις διαστάσεις κενό ή ύπαρξη.

Κοιτάω κάτι

Γίνεται ερέθισμα, δυναμικό

ριζώνει μέσα μου

φουσκώνει, ολέθριο

Ζητά επιτακτικά να μεταπλαστεί.

Αυτό

Το άλλο,

Που ζει πλέον μαζί μου και με μεταμορφώνει

Πολύ συχνά για να το καταλάβω

Ζει εκεί κι εγώ μαζί του

Άλλοτε το υπερπηδώ κι άλλοτε το νικώ. Ζαλίζομαι.

Με κάνει πάντα να μετρώ τον χρόνο.

Να αναζητώ τον έρωτα.

Σαν βάλσαμο στο αιώνιο χρέος.

Στη πραγματικότητα, δεν μ’ αρέσει καθόλου να κάνω τέχνη προτιμώ την πολιτική.

Αλλά ευτυχώς οι πολιτικοί συνήθως δεν μπορούν να διαφύγουν από την σειρά των δεσμεύσεών τους και να αφουγκραστούν τις ιδιαιτερότητες των καταστάσεων που οδηγούν τις κοινωνίες σε εναλλασσόμενες τακτικές, σύμφωνα με διαθέσεις που ο χρόνος της ζωής τροποποιεί,

και είναι αναγκασμένοι να συνδράμουν στο να τις εντάξουν στη σειρά της διαδικασίας κι όχι να προκαλέσουν αισθητικές εξισώσεις λύτρωσης, κατάλαβα πως

είμαι καλλιτέχνης γιατί διεγείρω τη κοινή συνείδηση και αλίμονο… αν οι πολιτικοί δρούσαν  σύμφωνα με τέτοιες αντιλήψεις θα αυτοδιαλυόταν το σύστημα την επόμενη στιγμή και θα χρεοκοπούσε η εξελικτική πορεία μας, λόγω έλλειψης ισχύς που απαιτούνται οργανωτικοί μηχανισμοί για να τη προκαλέσουν. Ανίκανη και τρομαγμένη πως ο κόσμος θα κινδύνευε εξ αιτίας μου, αποτραβήχτηκα στη αναζήτηση πώς να προκαλέσω μια αισθητική κατάσταση.

Να δουλέψω στη ψυχή της κοινωνίας. Εκεί ήταν ο χώρος μου.

Βέβαια ποτέ δεν με απασχόλησε το ωραίο και αυτό που θα προκαλέσει το θαυμασμό παρά μόνο τελευταία ανακάλυψα αυτές τις έννοιες και υπόσχομαι να προσπαθήσω να απεμπλακώ από αυτές τις αυτοβιογραφικές εμμονές που κατασκευάζω και να προκαλέσω ένα θέαμα ,που θα σας ευχαριστεί και θα σας ξαναθυμίζει την ομορφιά σας, το μεγαλειώδες σας, τη ανάγκη σας να λατρέψετε και να λατρευτείτε.

Ζητώ συγνώμη που έγκλειστη τόσα χρόνια στην αναζήτηση της μόρφωσής μου αγνοούσα κυρίαρχες αξίες, σαν αυτές.

Γι αυτό μετά την τριετή μελέτη και διαμόρφωση της λειτουργίας της ανάσας του εσωτερικού χρόνου και πως επενεργεί στο εξωτερικό χώρο, έχω καταπιαστεί πλέον να ασχολούμαι με τον ‘ΚΑΝΌΝΑ’ και την επενέργειά του στη συναισθηματική διανοητική, και υπαρξιακή πράξη του σύμπαντος.

Έτσι με τον δαυλό του μάγου, που σέρνεται στην άκρη της πλαγιάς, αναζητώ να εισέλθω στη σκοτεινή σπηλιά της τελετής που θα με εισάγει πλέον στον κανόνα εκείνο που θα μου επιτρέψει να εισαχθώ επιτέλους κάπου, στον χώρο της τέχνης.

Και να μου επιτρέπονται οι μικρές ατιμίες του ελεύθερου πνεύματος,

Η ιερά οδός του

Η ανατροπή

Η αναλαμπή

Η αναζήτηση

Για να μπορέσω κάποια στιγμή να σας χαρίσω ένα θέαμα που να το απολαύσετε, χρησιμοποιώντας μόνο τις αισθήσεις σας.

Με την προϋπόθεση να μου υποσχεθείτε ότι δεν θα αφήσετε ποτέ τη ψυχή σας θλιμμένη.

Ευχαριστώ

Εγώ μπορούσα να σας πω για την πορεία στη σκέψη μου, που προκαλεί αυτό το έργο που βλέπετε στην οθόνη σας και μπορείτε να δείτε στο’ Σωτηρία’. Αυτό πλέον έχει την δική του υπόσταση Είμαι ανίκανη να μιλήσω για το πώς αυτό δρα εξέλιξε την μορφή του εκμεταλλευόμενο τις εμμονές μου και την ανάγκη μου να υπάρχω εντέλει επιτέλους σαν καλλιτέχνης. Είναι ένα ύπουλο τέρας που με χρησιμοποιεί για να υπάρχει και δεν θα μπω στη διαδικασία να υποτιμήσω περισσότερο τον εαυτό μου λέγοντάς σας αναληθείς λεπτομέρειες για κάτι που δεν έχω εγώ ακριβώς ευθύνη. Το αφήνω λοιπόν να σας τα πει αυτό, μόνο του. Σας θεωρώ επίσης εξαιρετικά πολύπλοκους γεμάτους φαντασία και απείθαρχους, για να πιαστώ κορόιδο να σας υποδείξω τρόπους αντίληψης αυτού του αισχρού τέρατος που ονομάζεται έργο μου. Όχι κύριοι εσείς γνωρίσατε σήμερα εμένα και τις σκέψεις μου, τώρα αναπτύξτε την ολόδική σας σχέση με το έργο που παρήγαγα και τις συνομιλίες που  εσείς επιθυμείτε.

Αντίο σας.

 Α! ΣΥΓΝΏΜΗ ΞΈΧΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΣΩ ΤΟΝ Κο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ   ΚΑΙ ΤΟΝ Κο ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΔΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ‘ΣΩΤΗΡΙΑ’

ΕΝΟΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΣΟΥΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΕ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΙΘΜΟ ΘΕΑΤΩΝ, ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΠΑΝΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΟ. ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΞΕ ΜΝΗΜΕΣ ΕΡΓΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΘΕΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Lecture to Berlin

booze cooperativa

H διοργάνωση του φεστιβάλ τέχνης από το ΒΟΟΖΕ cooperativa, μου δίνει την ευκαιρία να αφιερώσω στον ΒRUCE NAUMAN ένα έργο που προέκυψε μέσα από μια δυνατή συναισθηματική κατάσταση που βίωσα και ταυτίστηκα το τελευταίο διάστημα, ώστε να την παρουσιάσω με τίτλο:

I LOST MY SOUL.

Σήμερα 15.6.2010 - ημέρα των εγκαινίων - πρόβα,

θα προπονηθώ στη σωματική δράση «αποχαύνωση σε καθιστική θέση», προσπαθώντας να νοιώσω χωρίς ίχνος απόδοσης, τις περιόδους που δεν μπορούμε να κουνηθούμε από τη θέση μας - αναζητώντας το τι σημαίνουν όλα αυτά γύρω μας –για μας?
Παρατηρώντας μια αισθητική χροιά, απέναντί μου - από το παρελθόν - που ενώ την ευχαριστώ για τους βηματισμούς…που μου μαθαίνει - με σινιάλα - για τα μυστικά μονοπάτια της ψυχής, στέκομαι απέναντί της με τη νεοελληνική μου φορεσιά σε χρυσές αποχρώσεις μετά από μια διάρκεια 2 μηνών που ακούω κάθε βράδυ Βανδή, Κοκκίνου, Πέγκυ Ζήνα, και το δική τους πρόταση για το άγγιγμα ψυχής…


Αφιερωμένη εξαιρετικά..

σ’ όλα αυτά που νεκρώνουν μέσα μας και βρίσκουμε το κουράγιο όσο κι αν τ’ αγαπάμε,

να τα κοιτάξουμε με σκοτεινά μάτια, να τ’ αρνηθούμε και να αναζητήσουμε

τα νέα θαύματα,

που θα πυροδοτήσουν τα συναισθήματά μας.

Τις επόμενες ημέρες μετά την άσκηση, κατά τη πρόβα των εγκαινείων

η θέση θα μένει άδεια απέναντι από τα σινιάλα του παρελθόντος…

γιατί η φυσική παρουσία θεωρώ ανήκει πάντα στη ζωή κι όχι στη μνημόνευση της.

Τα υπόλοιπα ή και όλα εξ’ αρχής - αναγνώσματα δικά σας. Αυτά θα ολοκληρώσουν και θα δώσουν 

υπόσταση στο έργο, αν καταφέρει να σας άρώσει.

Servia

''sxedio Swthria''

osidori