Ευχαριστώ την Ράνια για τον τρόπο που επεξεργαστήκαμε και δομήσαμε την αρχική ιδέα
καθώς και για το κείμενό της:
Φεβρουάριος 2017
Ράνια Κλιάρη
Το Λευκό Ελάφι
Η εικαστικός Κατερίνα Αθανασίου παρουσιάζει μια
γλυπτική εγκατάσταση με αναφορά στη καλύβα του Heidegger. Με αυτό το έργο
σχεδιάζει την ιδέα ενός χώρου που συμπεριλαμβάνει μια συγκεκριμένη πράξη, σε
μια τυχαία χρονική στιγμή. Ο χώρος, αποτελεί το έναυσμα για τη πράξη, τη βασική
δομή/πλαίσιο, ένα αμάξωμα. Το έργο, κινείται σε
μια νοητή σχεδόν καμπύλη, προς ένα επιτοίχιο τέμπλο, μια εικόνα μεγάλων
διαστάσεων, μια εκτύπωση με λεπτομέρειες φωτογραφιών που συνθέτουν ένα κολάζ.
Μια στιγμή ενατένισης και αποδέσμευσης προς το συναίσθημα. Εξαγνισμός. Ave Maria.
Μια μουσική σύνθεση που μας απελευθερώνει από την σκέψη.
Η εικόνα ενός άντρα που ανυψώνεται, ελεύθερος από τον σταυρό. Dali.
Ο χώρος είναι
αφιερωμένος στην προσήλωση σε μια προσωπική χώρα αφήγησης, με τον ήρωα, έναν
ήρωα μας. Ένα χώρο όπου ο επισκέπτης μπορεί να συγκεντρωθεί στο είναι του σε
στάση προσευχής ή προσκυνήματος μιας και θα πρέπει να είναι γονατιστός. Ο
θεατής δεν έχει οδηγίες χρήσεις, καλείται να κάνει τις δικές του επιλογές για
τη δημιουργία ενός προσωπικού χώρου ενατένισης, να βιώσει και να αποκτήσει
προσωπική εμπειρία, να προκαλέσει τη δράση. Το έργο προσκαλεί τον επισκέπτη να
αλληλεπιδράσει, να αντιμετωπίσει το χώρο, και έτσι το έργο ολοκληρώνεται, και
αποκτά ένα δυναμικό χαρακτήρα. Μια αφήγηση σε συνεχή εξέλιξη.
Ο χώρος που δημιουργεί
η εικαστικός εφορμά από την ανάγκη της να εξιστορήσει μια προσωπική βιωματική
εμπειρία στην οποία έμελλε να υποταχθεί τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Το λευκό ελάφι είναι η εικόνα που με ακολουθεί στο πέρασμα. Το σύμβολο της ανώτερης συνείδησης. Στέκεται μπροστά σε ένα μήνυμα αποκάλυψης. Εμένα, το πρόσωπο, το πορτραίτο που έχω φύγει. Το λευκό ελάφι θα οδηγήσει την πορεία του, εκεί που λίγοι βάδισαν. Εκεί όπου τα όνειρά του είναι μεγαλύτερα από τους φόβους του και οι νίκες του μιλούν δυνατότερα από τα λόγια του. Το μήνυμα του λευκού ελαφιού είναι: "Προετοιμάσου". Απομένει το τοπίο που προσκαλεί τον επισκέπτη, να δράσει αντί εμού. Του Performer.
Το έργο προκαλεί με
την έννοια της τυχαιότητας, καταφέρνει και περνά
από τα όρια της πραγματικότητας, δημιουργείται μέσα στο μεταφυσικό στοιχείο,
και γίνεται μια φαντασιακή-ποιητική αφήγηση που κάνει χρήση συμβολικών
στοιχείων, για να αποδώσει μια ιστορία. Ένα μυθολόγημα, που εμπλέκει μέσα του
το θεατή, τον προσκαλεί να παρατηρήσει την εσωτερική του εικόνα από μια άλλη
προοπτική, και να δημιουργήσει μια προσωπική επιτελεστική πράξη.
Πρόκειται για
ένα έργο γλυπτικής κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου στο στούντιο, που σε καμία
περίπτωση δεν εμπνέεται από την πραγματικότητα. Δεν πρόκειται για το αποτέλεσμα
άμεσης παρατήρησης και σχολιασμού. Η δημιουργός με μια ακολουθία σε σειρά και
αναζητώντας στοιχεία συμβολοποίησης της αφήγησης, ενδιαφέρεται μέσα από μια
χειρονομία, σαν ένα γρήγορο σκίτσο, να απεικονίσει μια εσωτερική ψυχική
κατάσταση.
Στην πλάτη του προσκυνητή βρίσκεται το σχέδιο. Το σχέδιο της καταγωγής της ιστορίας.
Το μικρό σκαμνί προσευχής υποχρεώνει το σώμα σε μια συγκεκριμένη στάση, στάση υποταγής σε αυτό που υπόσχεσαι.
Ή ζητάς την συμβολή κάποιου στην απόφασή σου.
Εν προκειμένω, φέρνεις στον νου, την μνήμη αυτού που θες να έχεις την συμβολή του, στην απόφασή σου.
...μιας και το γλυπτό που βρίσκεται μπροστά είναι ένα σώμα αποσαθρωμένο που ένα μέρος του καλύπτεται από μια πανοπλία.
<Η αποσαθρωμένη σάρκα. Συνείδηση που καλύπτεται από θώρακα. Την προφυλάσσει από το τραύμα. Της προσφέρει δύναμη>
Ράνια Κλιάρη, Θεωρητικός τέχνης
Υπεύθυνη Gallery Beton 7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου