Φεγγάρι εδώ Φεγγάρι εκεί 

Αίνιγμα διαβασμένο από την θάλασσα

Μια πρόχειρη άτυπη περιγραφή του πως εξελίχθηκε το Project την Παρασκευή 25/8 στις 9:40μμ.
Scene: Σκηνή είναι η διαδρομή.
Η διαδρομή ξεκινάει από το σπίτι της Chloe Tzia Kolyri όπου και εκτυλίσσονται οι ομιλίες. Παρασκευή 25 Αυγούστου, αμέσως μετά την ομιλία του Γιάννη Πρελορέντζου για την Ντελεζιανή σύλληψη της Τέχνης, γύρω στις 9:00μμ. Aφού κάνει μια σχετική εισήγηση και σύνδεση η Χλόη Κολύρη με το «Νομαδικό υποκείμενο» που αποτελεί την κεντρική σκέψη της όλης Performance, καθώς και της θεματικής των ομιλιών που είναι: «Υπονομεύοντας τις βεβαιότητες», η ομάδα ad hoc (Butoh Dance) θα καλέσει τους συμμετέχοντες σε μια περιήγηση. Στην διαδρομή. Στα σημεία που έχουμε επιλέξει και πλάσει (Katerina Athanasiou, Polly Vlachou και Maria Kenanidou) και που στο παρελθόν έχει διαδραματισθεί ένα συμβάν. Εκεί η ομάδα θα δηλώσει μια δράση. Σε αυτά τα σημεία που συχνά συμπίπτουν στην διαδρομή, στέκονται σαν τις καρφίτσες στον χάρτη οι εικαστικές εγκαταστάσεις της Κατερίνας. Αυτό αποτελεί τον κυρίαρχο ρόλο της γλυπτικής (Νίκος Δασκαλοθανάσης): η σημειοδότηση ενός συμβάντος στον χώρο. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, το σημείο, καρφίτσα στον χάρτη, συνδιαλέγεται με την έννοια του επιτελεστικού συμβάντος, κι αυτό δεν σταματά στην κινησιολογία των χορευτών, που αποτελεί μία ένδειξη. Συμπληρώνονται σε "ένα", γίνονται ο Λόγος που προκύπτει μέσα από όλη την ενέργεια. Την όλη ενέργεια μιας διαδικασίας που σε οδηγεί (ground - grow - growing - grouth) - (για να κρατάμε ισχυρά κα τα νήματα σύνδεσης και συνέχειας με τον Λάππα), που έχει παραχθεί κατά την διαδικασία για να επιτευχθεί το κάλεσμα...με μια εσωτερική ισχύ. Μια ισχύ που μπορούμε να ακούσουμε μέσα στους ήχους - κάλεσμα της φύσης. Ένα ισχυρό έναυσμα για μένα είναι το κάλεσμα ενός πουλιού που κελαηδά κάθε πρωί έξω από το παράθυρό μου, για ένα τέταρτο στις 5:00 τα ξημερώματα. Μόνο 15 λεπτά ακούς τον ήχο του. Μετά δεν ξαναακούγεται. Αναγνωρίζουμε από το άκουσμα. Αυτή η συμφωνία που διαμορφώνεται εκείνη την στιγμή, ανάμεσα στον εαυτό μας και με μια μορφή που δεν έχουμε οπτική ή απτική εμπειρία. Αλλά αισθανόμαστε το κάλεσμά του. Αυτό σε μαγεύει Dimitris Vernikos. Έτσι αυτή η επιτέλεση έχει ήδη ολοκληρωθεί πριν την τελική παράστασή της. Αφ' ενός από την Butoh Dance διαδρομή της νομάδας ad hoc, αφ ετέρου από την όλη διάδραση που έχει προηγηθεί του τελικού συμβάντος. Το κοινό ακολουθεί αυτή την ισχύ. Την εσωτερική συμφωνία και συμμετέχει σε όλο αυτό. Και εδώ αιτιολογώ Antonis Lakidis την εμφάνισή μου ως performer. Ακόμα κι όταν απουσιάζω από την σκηνή. Μια ιδέα που γεννήθηκε στο έργο που παρουσίασα τον Ιανουάριο 2017: "Λευκό ελάφι". Δημιουργώ τον χώρο...την σκηνή, ως performer. Στην παρουσίαση όμως απουσιάζω από την σκηνή. ο Απόηχος ενεργεί, μέσω των σημείων. Σαν ξόβεργες που θα παγιδεύσουν τον επισκέπτη, θεατή συμμετέχοντα εν τέλει.
Η διαδρομή θα καταλήξει στην αυλή του παλιού σχολείου που στεγάζει σήμερα τον «Συνεταιρισμό των γυναικών της Βυζίτσας», όπου και θα δοθεί μια μικρή συμβολική δεξίωση.

Τίτλοι έργων – σημείων της διαδρομής κατά σειρά.
Τα κουτιά των συναισθημάτων*:
1. Το κορίτσι που πετά τα πέταλα.
2.  Η θεία Ρινιώ ακούει από το ραδιοφωνάκι, θέατρο.

3.  Tο κοράλλι στην πλατεία.

4.  Το πουλί ασθενοφόρο*
5.  Το δένδρο του δασκάλου
6.  Ο κύκλος
7.  Τα γυμνά πρόσωπα *
8.  Η άδεια φωλιά*
Οι τίτλοι με αστερίσκο δόθηκαν από τον βασικό κριτή και animator αυτών των ημερών: Ανδρέα Φεύγα, του Δημήτρη και της Αγλαΐας, 9 ετών.
Κουτί 1: Χαρά Αγάπη Καλοσύνη
Κουτί 2: Μίσος θυμός λύπη
Σύμφωνα με την ακριβή σειρά που χώρισε τα 2 κουτιά των συναισθημάτων.
Θα μας κάνει σχετική παρουσίαση ο Ανδρέας.
Εκτός όλων ο Ανδρέας ΄παρακολουθούσε και έλεγχε αν οι εργασίες είναι μέσα στον χρόνο που όφειλαν, για να προλάβουμε. Με εξαιρετικό τρόπο δεν ξεχνούσε το οτιδήποτε.

https://omiliesstovounosite.wordpress.com/2017/07/31/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C/

 

Vassiliki Roussou

Νομαδικό Υποκείμενο

 

 

Μια νομαδική διαδρομή που ακολουθεί την γλυπτική εγκατάσταση της Κατερίνας Αθανασίου Katerina Athanasiou μέσα από τα μονοπάτια μετάβασης και όχι από τους πασσάλους περίφραξης.
Ροή... Στάση... Κίνηση... Αντίσταση...
Κάθε σημείο συναντάται για να αφεθεί μετά στους άλλους που θα έλθουν, όπως το νερό μιας πηγής ή ένα βοσκοτόπι...
(Χλόη Κολύρη @ Chloe Tzia Kolyri)
Επιμέλεια Μαρία Κενανίδου Maria Kenanidou

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2017, μετά την ομιλία του
Γιάννη Πρελορέτζου Ομιλίες στο Βουνό: Βυζίτσα Πηλίου 2017
Από την ad hoc "Νομάδα Χοροθεάτρου":
Άντζελα Καλαντζή
Άσπα Σπυροπούλου
Ιωάννης Ζαμπαρδίκος
Κατερίνα Χιονίδη
Νικολέττα Θαμνοπούλου
Πόλυ Βλάχου

 

 

 

 

ο κήπος απλώθηκε μεχρι εκεί κάτω στην θάλασσα

μήπως και αφουγκραστεί
στην δόλια την σιωπή
και φέρει πίσω στο φωτισμένο παράθυρο
το μυστικό κλειδί.

Για το δικό σου το χατίρι.