ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σας προσκαλούμε στην έκθεση Γλυπτικής

της Κατερίνας Αθανασίου.

Το "Θάμπος" της Νοσταλγίας
Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019, ώρα 8:00 μμ.
Διάρκεια έκθεσης: 8 - 28 Οκτώβρίου, ώρες κοινού: 5:00 - 8:00μμ.
Τόπος: Ξενοδοχείο Μπάγκειον. Πλατεία Ομονοίας, 104 31 Αθήνα.
Καλλιτεχνική υποστήριξη: Μιλτιάδης Σωτηρόπουλος.
Επιμέλεια, κειμένο: Μαρία Ρεβήσιου
H φόρμα είναι εκείνη η μορφή που εμφανίζεται όταν κλείσω το φως.
Τα αναγνωριστικά στοιχεία χάνονται.
Η αναγνώριση αναιρείται
Γλυπτά απο ξύλο και νάυλον κατασκευάζουν ένα κόσμο ονειρικό. Τολμούν να περιγράψουν κάτι μέχρι ενός σημείου και μετά αποδομούνται.
Στοιχειώνουν το ξενοδοχείο Μπάγκειον.
Εκεί που ενώνεται το σύμπαν με τη γή γεννιέται το όνειρο.!
Ένα στομάχι που λάμπει.
Πλάσματα μη-ανθρώπινα, με ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Εσύ βλέπεις αυτό αλλά εγώ θέλω να σου δείξω κάτι άλλο που θα το δεις μόνο οταν κλείσω το φως.
Είναι η ερήμωση.
Σαν σε παιδικό δωμάτιο που κλείνουν το φώτα για να αποκαλύφθεί το σύμπαν στους τοίχους.
Ο πρώτος χώρος είναι η αφήγηση.
Η επιστροφή του νεκρού.
Η συνοδός, η υλική αντανάκλαση της απώλειας.
Ο δεύτερος χώρος είναι το μαύρο κουτί, εγκυβωτίζει το σύμπαν
Το φως, ο γύπας και η ωραία κοιμωμένη.
Σήματα τοποθετημένα γραμμικά καταλήγουν σε μια μορφή ξαπλωμένη.
Την ωραία κοιμωμένη.
Σαν να στοχεύουν σ’αυτή τη μορφή.
Η γυναίκα που κοιμάται είναι το τέρμα της αναζήτησης.
Η ωραία κοιμωμένη είναι η γυναίκα που κοιμάται
Στην αναζήτηση της ανθρώπινης ύπαρξης, της μορφής που παίρνει η απώλεια μέσα μας, της αφαίρεσης του χώρου μας, η αποκρυπτογράφηση των κρυφών σημάτων του σύμπαντος, λέει ο Jorge Luis Borges μας φέρνει αντιμέτωπους με το εγώ ο κανένας.
Η μαγική φράση της αναζήτησης ήταν κρυμμένη μπροστά μας.
Μια καθαρή πρόφαση
Ένα καθαρό τίποτα
Ο Οιδίποδας ως άνθρωπος έχασε τις ανθρώπινες ιδιότητες όταν ήρθε αντιμέτωπος με την ανθρώπινη φύση.
Έγινε αντικείμενο-πλάσμα
Θραυσμένο κατάλοιπο
Η ωραία κοιμωμένη είναι ένας άνθρωπος χωρίς βαρύτητα.
Είναι τα νεκρά σώματα των ναυαγών, τα άρρωστα κορμιά των νοσούντων, τα σώματα των άστεγων
Εδώ μιλάμε για το ζωντανό, όχι το νεκρό,
για αυτό, τέλοσπαντων, που ζεί μέσα σε κάτι,
έξω απο κάτι,
πάνω απο κάτι,
κάτω απο κάτι
δίπλα απο κάτι,
μαζί με κάτι.
Κείμενο: Μαρία Ρεβήσιου